Voor een musicus heeft het uitvoeren van werk van hedendaagse componisten het grote voordeel dat je met de maker van het stuk kunt overleggen. Wat bedoelde hij of zij nu precies met die frase of die passage en hoe laat ik die het best tot zijn recht komen? Gitarist Martin van Hees maakt daarvan gewag in het boekje bij ‘Remgewogen’, uitgekomen bij trptk, waarop hij muziek van Nederlandse componisten voor akoestische gitaar bijeenbracht.
De Cd, apart vormgegeven op A5 formaat, vangt aan met ‘Dulcamara’ van Roderik de Man, het eerste hedendaags gecomponeerde stuk dat Van Hees, die van 2008 tot 2014 studeerde aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, ter hand nam. Het is een ritmisch, gepassioneerd stuk waar Zuid-Europese invloeden in doorklinken en waarin De Man gebruik maakt van een grote diversiteit aan speeltechnieken, inclusief trommelen op de kast. Verder vallen de dynamische contrasten in dit stuk op die er een zekere spanning aan verlenen. Het oudste stuk op dit album is ‘Triplum’ uit 1962 van Louis Andriessen. Klinkt het eerst deel redelijk fel, in het middenstuk weegt Van Hees iedere noot op een goudschaaltje, heerst de verstilling. De draad van het eerste deel pakt Andriessen weer op in het slotdeel.
Reeds in 2014, in de slotfase van zijn studie openbaarde zich bij Van Hees die passie voor modern werk. Een ontmoeting met Jan-Peter de Graaff en Christiaan Richter, die beiden compositie studeerden in Den Haag, leidden tot de in nauwe samenwerking met de gitarist ontstane stukken ‘That All Changes’, De Graaff en ‘Remgewogen’, Richter. In ‘That All Changes’ wordt Van Hees danig op de proef gesteld. De Graaff kiest voor een zeer gevarieerde aanpak en zet alle facetten van de akoestische gitaar in. In de kern handelt het hier om een melodisch patroon, waar in allerlei varianten op wordt gevarieerd. ‘Remgewogen’ is experimenteler van aard en bestaat uit een mozaïek van klanken, op zeer originele wijze gerangschikt.
Hedendaagse Nederlandse componisten en de gitaar, dan mag Aart Strootman natuurlijk niet ontbreken. Speciaal voor Van Hees schreef hij het uit vijf delen bestaande ‘Variations on a Quote by Debussy’. Melodieus, met een vleugje melancholie, recht doend aan de muziek van Debussy, maar bovenal aan de kenmerken van de akoestische gitaar, een instrument dat Strootman, en daarin onderscheidt hij zich van de andere componisten op dit album, door en door kent.
Het album bevat ook twee composities van Van Hees zelf: ‘Ikariotikoyunbabarrange’ en ‘Orewoet’. Het zijn opvallend conventionele stukken, waarin Van Hees duidelijk teruggrijpt op de klassieken en hier niet echt iets aan toevoegt. Het verschil met de stukken die Van Hees op dit album verzamelde is groot en laat weer eens zien dat een goede solist – en dat is Van Hees zeker – nog geen goede componist is.
Voor dit album maakte Van Hees video’s van alle zeven stukken op dit album en tevens interviewde hij de vijf componisten die een bijdrage leverden. Zie de website Remgewogen voor meer informatie.
Bekijk hier een live uitvoering van ‘That All Changes’ van Jan-Peter de Graaff:
En hier van ‘Variations on a Quote by Debussy’ van Aart Strootman:
