Willem II Concertzaal, Den Bosch – 22 maart 2019
Op dag twee van het FAQ Festival boeiende sets van de Franse Felicia Atkinson, de Russische Kate NV en de Duitse Thomas Brinkmann. De diversiteit tussen deze drie artiesten is wederom, net als tijdens de eerste avond, bijzonder groot. Het tekent de veelzijdigheid van dit boeiende festival, te meer als we bedenken dat er ook nog een serieus dance programma is waar wij hier geen verslag van doen.
Felicia Atkinson is actief als beeldend kunstenaar, dichter en musicus. In die laatste rol treffen we haar vanavond aan. Dat doet ze al weer enige jaren onder haar eigen naam, nadat ze tot 2013 actief was onder het alias Je Suis Le Petit Chevalier. Haar laatste soloalbum, ‘Hand in Hand’ stamt uit 2017 en de set van vanavond sluit daar qua sfeer goed bij aan. Direct aan het begin legt ze de basis met een duistere, maar ook stemmige pulserende stroom, afgewisseld met ritmisch tikken op de tafel. Dat kenmerkt Atkinson: de afwisseling van akoestische klank met elektronische. Verderop horen we haar ook op piano en maakt ze gebruik van haar stem, klanken die vervolgens weer opgenomen worden in het elektronische geheel. Maar bovenal valt in deze set haar perfomance op. Voor Atkinson is zo’n set opbouwen duidelijk een soort van ritueel, waarin ze de luisteraar mee weet te nemen in een boeiende, opwindende gebeurtenis. Dat komt mede door de muziek die al heel snel een bedwelmende kracht blijkt te hebben, dankzij de melodische, repeterende patronen.
Achter het alias Kate NV gaat Kate Shilonosova schuil. Een Russische, nog vrij jonge dame die van veel markten thuis blijkt te zijn. Hier op dit festival speelt ze drie geïmproviseerde stukken waarin haar creativiteit volop tot uiting komt. Ze laat daarbij horen en zien dat een musicus niet veel nodig heeft om een boeiend klankcollage te maken. Met belletjes, glazen uit de bar, fluitjes en haar eigen stem creëert ze een serie klanken die ze vervolgens laag op laag stapelt en regelmatig aaneen smeedt tot een boeiend geheel. Interessant daarbij is dat ze ook met samples van blazers uit de wereld van de free jazz werkt. Leuk aan Shilonosova is verder dat ze zichtbaar geniet van wat ze doet, bijvoorbeeld als er een stralende lach op haar gezicht verschijnt als er in haar ogen iets lukt. Probleem is alleen wel dat ze niet veel verder komt dan een aantal boeiende, maar vooral leuke momenten. Haar set mist een duidelijke lijn die de set van Atkinson zo boeiend maakt.
En die van Thomas Brinkmann, want ook hij weet de aandacht goed vast te houden met zijn alternatieve techno klanken. Brinkmann werkt daartoe met twee draaitafels en een mengpaneel. De platen manipuleert hij op alle mogelijke manieren, zelfs door ze tijdens het proces te bekrassen, waarna hij het geluid weer bewerkt en mixt tot een zwaar, sterk resonerend, bijna industrieel geluid. Zoals gezegd is het alternatieve techno, dansen kun je hier nauwelijks op. De aanzet tot een ritme kapt hij even snel weer af, of weet hij zodanig te vervormen dat je even het spoor volledig bijster bent. Geluidsstormen en muzikale aardbevingen zijn betere omschrijvingen en het is fascinerend om zijn keiharde klanken door de ruimte te horen galmen en in je onderbuik te voelen resoneren.
Beluister ‘Hand in Hand’ van Felicia Atkinson via Bandcamp:
