Je zou ‘Elusive Balance’ van OZMOTIC, dat vorig jaar verscheen bij Touch zo maar actueel kunnen noemen. Het verkent de relatie tussen de mens en de natuur, alsook de balans tussen die twee entiteiten, aldus het begeleidend schrijven voor de pers. Dat die verhouding flink onder druk staat is inmiddels voor vrijwel niemand meer een verrassing en dus komen musici die hier op deze wijze aandacht aan geven als geroepen.

‘Elusive Balance’ is het derde album van het uit Turijn afkomstige duo, bestaand uit Stanislao Lesnoj en SmZ, na ‘AirE ect’ uit 2015 en ‘Liquid Times’ uit 2016. Op hun website zijn ze uitgesproken over hun inspiratie: “OZMOTIC is a multidisciplinary artistic project, deeply fascinated by the dynamics of contemporary society, by architecture, cities and vast uncontaminated spaces.” In dit licht moeten we dus ook dit ‘Elusive Balance zien.

De muziek van deze twee Italianen is een combinatie van akoestische instrumenten en elektronica. Een intieme melodie op sopraansax van Lesnoj verrast ons direct in het titelstuk, ‘Elusive Balance’, te midden van elektronisch geknisper waar waarschijnlijk SmZ voor tekent. Hiermee is het zoeken naar balans eigenlijk al verklankt: het diepmenselijke, natuurlijke versus alles wat wij als ‘verbeteringen’ hebben doorgevoerd. In ‘Hum’ trekt het duo lange ambient lijnen; subtiele, gelaagde klanknevels. Aan het eind worden we bovendien nog getrakteerd met een kort koormoment.

In ‘Pusling’ is de stemming melancholisch. De elektronische klankwolken worden hier vermengd met natuurgeluiden en hebben over het geheel genomen een vrij duistere ondertoon. Het kan ook bijna niet anders als je de verhouding van de mens tot de natuur wil verklanken. Dan priemt ineens de sopraansax van Lesnoj door het wolkendek, een straaltje licht. In ‘Lymph’ weet het duo eveneens te overtuigen met een fijnzinnig klankpatroon, waar gaandeweg het ritme van SmZ doorheen breekt, er een zekere spanning aan geeft. ‘Being’ is een wat vreemde eend in de bijt. Hier krijgen we ineens een soort van dansritme, al valt het wel telkens in brokjes uiteen, dat Lesnoj’s sopraansax ondersteunt.

Toeval kan het niet zijn. ‘Whisper’, we zijn bijna aan het einde van het album’ heeft zo waar iets hoopvols. Alsof die nieuwe balans is gevonden, waar we al de hele tijd naar op zoek zijn. Deze tonen smaken in ieder geval naar meer. Op ‘Insecting’ trekt het duo deze lijn echter niet door. Daarvoor is de sfeer te veel beladen, de stemming te mistroostig. Eén zwaluw maakt dan ook nog geen lente.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: