Op een nieuwe album voor Et’Cetera Records, ‘Violin Faces II’ geheten, zijn drie hedendaagse vioolconcerten bijeengebracht. Ze worden vertolkt door de Vlaamse violist Wibert Aerts. In twee daarvan, het vioolconcert van Bram van Camp en ‘Caught in Treetops’ van Charlotte Bray wordt hij bijgestaan door het HERMESensemble, onder leiding van Frank Agsteribbe en in één, ‘Graal Théâtre’ van Kaija Saariaho, door het Notabu.Ensemble neue musik, onder leiding van Mark-Andreas Schlingensiepen.
‘Caught in Treetops’ heet het stuk van de Engelse componiste Charlotte Bray en de titel ontleende ze aan de gedichtencyclus ‘A Match with the Moon’ van Dante Gabriel Rosetti. Een cyclus die haar tevens inspireerde bij het schrijven van dit concert, evenals ‘La Luna Asoma’, een gedicht van Federico García Lorca. Het is een wat atypisch concert, aangezien het begint met een zeer uitgebreide solopartij. Pas tegen de derde minuut valt, met zeer bescheiden klanken, het ensemble in. Er ontvouwt zich een feeëriek klanklandschap, ijl en transparant. Bijzonder zijn de schaduwen die opdoemen aan het eind van het eerste deel: ‘Match with the Moon’, in de vorm van dreunende ensembleklanken. Naadloos loopt het over in het tweede deel: ‘The Moon Sails Out’ dat bijzonder ingetogen klinkt en waarin de klanken van de vioolpartij en het ensemble prachtig in elkaar overlopen.
Saariaho haalde voor ‘Graal Théâtre’, waarvan we hier de versie voor viool en ensemble horen, haar inspiratie eveneens uit de literatuur, in haar geval het gelijknamige boek van de Franse schrijver Jacques Roubaud, dat handelt over de zoektocht naar de heilige graal. Het is een intens stuk, met name als het gaat over de elektrificerende vioolpartij. Prachtig is de voor Saariaho zo kenmerkende klankwereld waarin alles wat er gebeurt op wonderlijke wijze met elkaar samenhangt. Hier dus geen duidelijke, van het orkest losstaande solopartijen, zoals we dat bij de klassieke vioolconcerten vaak tegenkomen. Indrukwekkend klinkt ook de partij waarmee het tweede deel, ‘Impetuoso’ opent. En als het ensemble het dan over neemt, gaat dat gepaard met prachtige klankkleuren.
Bij Van Camp is evenmin sprake van een traditionele rol van de solist, zo wordt al direct duidelijk aan het begin van het concert. De violist neemt de leiding, het ensemble volgt op de achtergrond, kleurt Aerts’ klanken nader in. Tot het een eigen, redelijk dwingende ritmiek oppakt, culminerend in een aantal paukenslagen. Aansluitend schakelt Van Camp door naar een verstild klanklandschap om de solist te laten eindigen met een partij waarbij Van Camp de violist de volgende aanwijzing meegeeft: “like a folky fiddler”.
Het is een bijzonder album geworden, dit ‘Violin Faces II’, met drie prachtige eigentijdse vioolconcerten. Aerts speelt ze alle drie – en ze zijn opvallend verschillend van klank – met volledige overgave, oog voor detail en een prachtige techniek. Lof ook voor de musici van de beide ensembles die hem op geweldige wijze ondersteunen.
Beluister hier live opnames van de concerten van Saariaho en Van Camp:
