De Australische, maar in Berlijn woonachtige, pianist en componist Anthony Pateras heeft een neus voor eigenzinnige samenwerkingen. Eerder hoorden we hem met Chris Abrahams (‘Music in Eight Octaves’), Erkki Veltheim (‘The Slow Creep of Convenience’) en Anthony Burr (‘The Long Exhale’). Begin 2017 kwam ‘Ellesmere’ uit waarop Pateras samenwerkt met Rohan Drape. En ook op dit album vinden we weer de breed uitgesponnen, drone-achtige klanklandschappen, zo kenmerkend voor de muziek van Pateras.

Pateras en Drape kennen elkaar al zeer lang, ze deelde ooit dezelfde pianoleraar, Greg Carey, op de University High School en dezelfde leraren compositie, Neil Kelly en John McCaughey, aan LaTobe University. Toen splitsten hun wegen zich. Pateras bracht in de loop van de jaren het ene album na het andere uit, terwijl dit voor Drape pas zijn eerste commerciële uitgave is, in de meer dan 25 jaar dat hij muziek maakt.

Op dit album bespelen beide toetsenisten een elektronisch orgel. Pateras een Farfisa Compact Duo en Drape een Yamaha YC45D. Slechts twee stukken telt het album: ‘St Johns Wood’ duurt ruim 36 minuten en ‘Halreian’ bijna 13. In die stukken gebeurt er eigenlijk niets. We horen zeer lang uitgerekte noten elkaar afwisselen. Deze noten beschrijven als een stroom is reeds te veel actie. Het is meer een abstract schilderij in monochrome kleuren wat we hier hebben, waarin het toeval een grote rol speelt. Pateras, geïnterviewd door Drape voor het inlegvel bij de fysieke editie, zegt daarover het volgende: “There is sometimes a wonderful clarity to music, the materials seem to be the actual materials themselves, not examples of anything, not signs for something else. This seems to happen alongside our intimations of the irrational and mysterious nature of reality, our sense of seeing darkly, of knowing without knowing, understanding without understanding.” Het geldt voor veel werk van Pateras maar helemaal voor dit album.

Dit is dan ook geen album dat je even terloops beluistert, daarvoor is de muziek aan de ene kant te intens, te overweldigend en kent het aan der andere kant te weinig dynamiek. Dat geldt met name voor ‘St. Johns Wood’. ‘Harleian’ kent iets meer variatie, een lange, zeer hoge klankgolf wordt hier afgewisseld met speelse nootjes, geknisper in de marge.

Een preview van dit album is te beluisteren via Bandcamp waar ook de download te koop is: