Twee jaar geleden bespraken we hier ‘For Harmonium, part 2’ van Hellvete dat deel uitmaakte van een split met het eveneens uit Vlaanderen afkomstige Luster. Een mooi stuk, maar met ruim acht minuten wel wat aan de korte kant. Niet dat Hellvete, het alias van Glen Steenkiste ons onbekend was, integendeel. Sinds 2005 verrast deze man ons immers met prachtige dronemuziek waar je alleen maar meer van wilt. Welnu, dat kan nu met het dubbelalbum ‘Droomharmonium dat onlangs het licht zag bij Morc Records.

De hoes van het album belooft veel: de zachte pasteltinten, de lichten op de achtergrond, het vredige landschap. En dan die titel: ‘Droomharmonium’, dat kan niet missen. En inderdaad het eerste stuk, ‘Droomharmoniun V’, uit 2013 voldoet volledig aan het beeld. We horen vogels fluiten, iemand die op regelmatige basis een gong bewerkt en daardoor heen een drone, veroorzaakt door de echo van de gongslagen, vermengt met noise. En dan is er die harmonium, hét instrument van Steenkiste, als geen ander instrument kun je hier drones mee maken. Langgerekte klanklandschappen, die slechts doorsneden worden met melodieën die hij op hetzelfde instrument tevoorschijn tovert. Na een paar minuten is die drone dat wat overblijft, gelaagd en met meer verschillende klankkleuren dan je in eerste instantie denkt. Een drone die je bedwelmd, in trance brengt en nu eens niet duister en verontrustend klinkt, zoals vaak bij drones. Het is die harmonium. De klanken van dit veel in de Indiase muziek gebruikte instrument, een soort platliggende accordeon, stralen iets warmbloedigs uit, iets lichts, vermengt met onversneden melancholie.

‘Droomharmonium VII’ begint met belletjes, als gezelschap van het harmonium. Tot ook hier Steenkiste uiteindelijk alle ballast overboord gooit en die drone overhoudt. Die klank, het is de geluidsvariant van een monochroom schilderij, van schilders als Barnett Newman, Mark Rothko of Sean Scully. Ook hier ontvouwen de nuances zich pas na zorgvuldig kijken, langzaam op je in laten werken. ‘Droomharmonium XIV’, inmiddels is het 2015, begint direct met het harmonium, een trillende, licht pulserende klank. In lagen legt hij de klanken in golven over elkaar heen, met een steeds pregnanter resultaat. Om dit te bereiken is een uitstekende beheersing van dit instrument nodig en dit stuk laat horen dat het harmonium voor Steenkiste steeds minder geheimen heeft. Hetzelfde geldt voor ‘Droomharmonium XVIII’ dat vorig jaar ontstond. Een zeer subtiel stuk, met een mooi repeterend motiefje over een veel langer uitgesponnen drone.

Sint-Denijs, inmiddels Gent, dat is waar Steenkiste woont en werkt en waar hij deze stukken opnam, gewoon in één keer, zonder allerlei nabewerkingen, soms met het raam open, vandaar die vogels in ‘Droomharmonium V’. Een ambachtsman pur sang, een dromenschepper, wij laten ons graag meevoeren.

‘Droomharmonium’ is te beluisteren en te koop via Bandcamp: