Snow Palms heet het project dat David Sheppard samen met Christopher Leary in 2012 startte. Samen brachten ze in dat jaar ‘Intervals’ uit dat opviel door de aantrekkelijke mix van polyritmische percussie en rijke orkestratie. Inmiddels voert Sheppard Snow Palms in zijn eentje al horen we op het laatste wapenfeit, ‘Origin and Echo’ ook een aantal gasten waaronder Leary. Gebleven is de sterk op ritme leunende muziek.

De basis voor de stukken van Snow Palms komt van slagwerkinstrumenten die je met een hamer bespeelt als metallophones, glockenspiel, xylofoons en marimba’s, e.d., al dan niet verder elektronisch bewerkt en aangevuld met het geluid van synthesizers en keyboards. De patronen die Sheppard hier creëert zijn immer ingenieus en meeslepend al kan de sfeer tussen de nummers verschillen. Op het titelstuk, ‘Origin and Echo’ speelt melodie een grote rol, terwijl de ritmische spanning steeds verder wordt opgevoerd, met een jagende intensiteit. Dat is in ‘Rite’ ook het geval, maar hier ontbreekt het melodische patroon en neemt de polyritmiek een grotere plaats in. De sfeer in ‘White Shadows’ en ‘You are Here’ gaat dan weer wat richting ambient door de sfeervolle klanken van de synthesizer en in het laatste stuk door de bijdrage van Emma Winston op Omnichord, een elektronisch instrument uit de jaren ’80 dat nog het meest lijkt op een platliggende gitaar en waarvan het geluid verwantschap met de harp vertoont.

Opvallend aan de stukken is dat ze vrij kort duren wat soms wel jammer is. De polyritmiek kan de luisteraar prima in trance brengen wat hier niet al te best lukt vanwege de te geringe tijdsduur. Neem ‘Echo Return’ Sheppard werkt het allemaal zeer zorgvuldig uit, hij begint met vloeiende synthesizerklanken en weeft daar zijn percussie doorheen, dan voert hij geleidelijk een melodisch patroon toe en brengt een stuwend ritme naar binnen dat gaandeweg in heftigheid toeneemt en dan zit je er net lekker in en dan is het klaar. Nog geen tweeënhalve minuut heeft het alles bij elkaar geduurd! Bij  nauwkeurige beluistering kan de conclusie niet anders zijn dan dat hij de diverse patronen wel wat langer had mogen aanhouden, de composities meer had mogen uitrekken. Elf stukken staan er nu op het album, vier, maar dan verder uitgesponnen, was genoeg geweest. ‘Circling’ met zijn bijna zeven minuten komt iets meer in de buurt, maar dit stuk zit weer erg vol en had dus met gemak drie keer zo lang kunnen duren.

Het grootste probleem met de aanpak van Sheppard is dat de muziek hierdoor minder beklijfd en dat is jammer omdat hij verder zeer attractieve muziek maakt. Beluister bijvoorbeeld ‘Enclave’ met zijn bijna symfonische allure, rijke kleurschakeringen en beeldend muzikale taal. Overigens is ook dit nummer voorbij voor je er erg in hebt. Of neem het stuwende ritme dat we voorgeschoteld krijgen in ‘Everything that happened’ en dat Sheppard gebruikt als onderlegger voor sfeervol percussiespel. De elementen zijn aanwezig, de uitwerking kan naar een hoger niveau. Wie weet op een volgend album.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: