De oorspronkelijk uit Monterrey, Mexico afkomstige zangeres Marcela Bovio woont reeds zo’n jaar of acht in Nederland en bracht eind vorig jaar een bijzonder album uit, ‘Unprecedented’ waarop zij zich bij haar liederen laat begeleiden door het klassiek geschoolde Dudok strijkkwartet. Een onverwachte keuze die bijzonder goed uitpakt. Onverwacht ook omdat Bovio de zangeres was van Stream of Passion, een metal band en zelf aangeeft met name beïnvloed te zijn door de muzikale stromingen die daar bij horen als post rock, progressieve rock en gothic.

Maar draai de schijf en je hebt het gevoel dat het niet anders kan klinken dan zo. Bovio’s intense wijze van zingen waar je natuurlijk haar roots duidelijk van afhoort en het delicate geluid van het strijkkwartet, bestaande uit Judith Van Driel, Marleen Wester (beiden viool), Lotte de Vries (altviool) en David Faber (cello), het past perfect bij elkaar. In de tien nummers, drie in het Spaans, zeven in het Engels weet Bovio alleszins te overtuigen.

In eerste instantie ingetogen en passievol in het Spaanse ‘Hay Amores’, waarin we duidelijk de invloed van volksmuziek terug horen en waar de strijker zorgen voor de broodnodige, klassiek aandoende melancholie. In het hierop volgende ‘The Treasure Hunter’ kiest Bovio echter een andere toon. Opvallend is hier het ritmische, repeterende motief waarmee het Dudok kwartet Bovio gedurende het nummer begeleid, als een stuwende kracht en dat past bij de optimistische tekst in dit nummer over de liefde:
“She believes that below the ground there are endless sparks of gold –
She believes every bit has a story to be told.”

Die stuwende kracht zit ook in ‘Found’ dat eveneens handelt over de liefde maar waarin we een nog uitbundiger zingende Bovio tegenkomen, maar het is vooral het spel van het Dudok kwartet dat ons luisteraars het verhaal in trekt. Bijzonder is wat dat betreft ook ‘Dime’ waarin het strijkkwartet de instrumenten inzet als percussie, perfect passend bij dit Spaanstalige nummer.

Maar het is niet louter opgewektheid bij Bovio. In ‘Powerless’ gaat Bovio de diepte in met zinnen als:
“I turned the knife in the wound in the hope of learning more –
Oh I long for enough information to wipe away my fear, to make the lines dissapear.”
Je moet het maar durven om je zo bloot te geven. Bovio doet het, met flair en zeer kundig. Want dat is een ander aspect dat opvalt in haar nummers. Dit zijn geen gewone liedjes met een melodie en een refrein. Dit zijn complete verhalen die vaak meer raken aan klassieke liederen dan aan popliedjes. En dan die stem, met zoveel nuances en kleuren. Of het nu raakt aan volksmuziek in ‘Hay Amores’, aan ballads als in ‘The One’ of zelfs aan de opera als in ‘Stars’, Bovio weet te overtuigen.

Na zorgvuldig beluisteren en dat is wel wat dit album verdient, kunnen we concluderen dat Bovio en het Dudok kwartet een bijzonder werkstuk hebben afgeleverd dat bij vaker beluisteren alleen nog maar aan kwaliteit kan winnen.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: