De gebroeders Kleefstra, Jan en Romke kwamen hier al eens voorbij. Toen als leden van Piiptsjilling dat zij samen vormen met Rutger Zuydervelt. Inmiddels lig er een nieuw album van de broers, maar nu van dat andere trio dat bekend staat onder de prozaïsche naam Kleefstra/Bakker/Kleefstra en waarin de broers samenwerken met Anne Chris Bakker. Wat gelukkig wel gebleven is, zijn de Friese gedichten van Jan Kleefstra die ook op dit album, ‘Dize’ hun stempel drukken.
En wederom gaat het er in de vier stukken die de heren ons voorschotelen bijzonder subtiel aan toe. Een dromerige ernst valt ons ten deel. Na een paar echoënde, wat mistroostig aandoende gitaaraanslagen die overigens in heftigheid toenemen aan het begin van ‘De Holle As Asem’, heft de dichtende Kleefstra het woord: “Ik wriuw dyn holle tusken myn fingers”, oftewel “Ik wrijf je hoofd tussen mijn vingers”. Romke Kleefstra en Bakker, beiden verantwoordelijk voor het gitaarspel en de elektronische effecten, trekken intussen de duistere lijn ingezet met de gitaaraanslagen door. ‘Verspillende regen’, of in het Fries: ‘Spilsieke Rein’, zo heet het tweede stuk, waarin we een drone horen die wel wat wegheeft van een eindeloze regenbui, die als een grijs, troosteloos gordijn voor je raam hangt. Daar wordt je allemaal niet vrolijk van, wat overigens ook geldt voor deze muziek. Binnen blijven is dan ook het devies. Het duurt even voor we Jan’s gedicht horen. “Nu en dan wordt het lichter” bezweert hij ons, dat horen we terug in de muziek die lijkt te luisteren naar Jan zijn woorden. Maar “de vlucht wordt zwaarder”, dat valt dan weer tegen.
Jan Kleefstra put voor zijn gedichten graag uit de natuur. Hij doet het in ‘Spilsieke Rein’ en hij doet het in ‘Ut Har Eagen Bliedzje’, waarbij het gaat om uit hun ogen bloedende berken. Het is intussen ook winter. De muziek klinkt als zo’n ijskoude mist die boven de Friese polder hangt en Jan’s stem is vergeven van weemoed en berusting. ‘Moannegat’, ‘Maangat’ is de poëtische titel van het langste stuk op dit album. Ook hier voert het drietal ons weer mee op vliedende klanken en Jan’s omfloerste stem zorgt ook hier voor de spanning. Als in “Ivich Glidflechtsjend op in eker boppe de wrald.” Of in vertaling: “Eeuwig glijdende vlucht in een veld bovenop de wereld.” Ja, dat is wat we hier horen en eeuwig mag het duren.
Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp:
