Het vorig jaar verschenen ‘Macrocosmos’ is het vierde album dat Michel Banabila en Rutger Zuydervelt, aka Machinefabriek samen uitbrengen. En wederom zit deze eclectische mix van veldopnames, gemaakt in het Poolse natuurgebied Biala Woda, en elektronica vol prachtige muzikale vondsten. De ene keer klinkend als een abstract muzikaal landschap de andere keer speels, ritmisch, zelfs bijna dansbaar.

Dat laatste geldt voor ‘Stokjes’ dat je als luisteraar doet meedeinen op golven van ritmische klanken en dat via hondengeblaf naadloos overloopt in ‘Upwards’ dat bestaat uit lang gesponnen lijnen, nevelachtige slierten van geluid waarin het duo een sfeer van spanning overdraagt. Het is dan ook geen wonder dat ‘Awake’ begint met een onweersbui, waarna de regen overgaat in een patroon van ritmische pulsen.

Sarah Payton levert een bijdrage op het titelstuk, ‘Macrocosmos’. Op een onderlaag van noise en een bijna dreinerig ritmisch patroon spreekt ze een tekst uit die handelt over micro versus macro. We zijn als mens groot in vergelijking met het één, maar evengoed klein in vergelijking met het ander.

Ook ‘Prey’ heeft een intense sfeer vol spanning en onverwachte momenten terwijl ‘Turmoil’ weer gebaseerd is op ritmische patronen die ontleend lijken aan een industriële omgeving. Alsof er van alles in beweging is. Het aansluitende ‘Oxide’ is wellicht wel het bijzonderste stuk op het album. Het nummer is vooral opgebouwd uit veldopnames die op zeer ingenieuze wijze tot een ware soundtrack aan elkaar gemonteerd zijn. Het is een wonderlijke wereld die de twee musici ons hier presenteren waarop het heerlijk wegdromen en fantaseren is.

Het album is te beluisteren en digitaal te koop via Bandcamp: