Diverse locaties, Den Haag – 31 maart 2017
Hoe de organisatoren het voor elkaar krijgen, blijft een goed bewaard geheim maar ieder jaar slaagt het Rewire festival er weer in om een uitstekende line-up te realiseren. En dat niet alleen, het festival biedt in drie dagen zo ongeveer alle denkbare muziekstijlen en weet ook nog eens prima de tijdsgeest aan te voelen. Ga naar Rewire en je bent weer uitstekend op de hoogte van alle muzikale trends.
Over diversiteit gesproken. De vrijdag was er al direct een voorbeeld van. Slagwerk Den Haag en Matangi Quartet brachten een live uitvoering van ‘Holographic’ van Daniel Wohl en Ensemble Klang bracht de muziek van hun eigen gitarist en componist Pete Harden. ‘Precious Metals’ verscheen inmiddels reeds op CD en kwam in die hoedanigheid hier al voorbij. ‘Holographic’ niet. In dit stuk voor strijkkwartet, drie slagwerkers en elektronica tracht Wohl diverse muzikale werelden met elkaar te verweven. Er is het hedendaags gecomponeerde idioom dat meer om klank gaat dan om melodie en ritme, er is de invloed van minimal music, ambient, noise en dance. Een hele lijst en daar wringt tegelijkertijd ook een beetje de schoen. Wohl wil wel erg veel waardoor het totaal helaas iets te veel aanvoelt als los zand en de benodigde diepgang mist. Eén en ander laat overigens onverlet dat er zeker bijzondere momenten in het stuk zijn aan te wijzen waarmee Wohl ons in vervoering brengt. En de uitvoering is bijna vanzelfsprekend bij het Matangi Quartet en Slagwerk Den Haag in prima handen.
Het uit New York afkomstige Zs heeft wat Daniel Wohl mist en dan nog wel in overvloedige mate. Waar ‘Holographic’ de echte spanning mist, drijft de set van Zs hier bijna op. Tenorsaxofonist Sam Hillmer, gitarist Patrick Higgins en drummer Greg Fox creëren een zeer bijzondere, bijna maniakale mix van free jazz, noise en rock. Het is spannende, zeer spannende en bij tijd en wijlen ook zeer verontrustende muziek. Vooral als Higgins loos gaat op zijn gitaar en ons op een stevig portie noise trakteert. Het knappe van Zs is dat het op geen enkele manier probeert om zijn luisteraars te behagen en daar desondanks wel degelijk in slaagt.
En over trends gesproken, Krautock is weer helemaal terug. Die opwindende combinatie van rock en opzwepende ritmes, eind jaren ’60 ontstaan bij onze oosterburen, leverde legendarische bands op als Can, Faust en Embryo en blijkt 50 jaar later nog steeds actueel. De uit Eindhoven afkomstige Woody Veneman en leider van het vijfkoppige S.T. Cordell vermengt de invloeden vanuit de krautrock met dance tot een hallucinerende show en ook de muziek van het uit Baltimore afkomstige Horse Lords misstaat dit etiket niet. Met de bijzondere bezetting van twee slagwerkers, een bassist en een gitarist zet dit kwartet zwaar in op het begrip ritme. En dan niet zo maar ritme. Nee, verslavende, eindeloos doorgaande ritmes, climax op climax stapelend, waar ze het publiek volledig mee in extase brengen. Maar ze doen meer. Andrew Bernstein, één van de twee slagwerkers, speelt ook nog saxofoon. Op de momenten dat die aan bod komt, creëert de band een andere muzikale wereld. Met zeer langgerekte noten, regelmatig prachtig ondersteund door gitarist Owen Gardner, trekt het kwartet ons op die momenten een psychedelische wereld in. Horse Lords bewijst eens te meer dat complexe muziek, want dat is de muziek van dit kwartet beslist, ook uitstekend in het gehoor kan liggen.
Dance in al zijn varianten is eveneens een handelsmerk van Rewire. Het zijn die acts die het festival pas diep in de nacht doen eindigen. Eén van de acts waar reikhalzend naar uit werd gekeken was Forest Swords, oftewel de uit Liverpool afkomstige Matthew Barnes. Na zijn debuut ‘Dagger Paths’ en volwaardige opvolger ‘Engravings’ heeft hij zijn naam gevestigd als één van de meest opvallende verschijningen in de wereld van de dance. Zijn pakkende ritmes, duistere grooves en fenomenale gevoel voor timing slepen je mee op een eindeloze trip.
Bekijk hier een live optreden van Zs in Trans Pecos, 2015:
