Jeroen Diepenmaat hanteert een wel heel bijzondere wijze van muziek maken. Hij produceert geen noot, althans niet op de albums die in deze recensie centraal staan, maar kiest er daarentegen voor om letterlijk te knippen en plakken. De titels van zijn drie werkstukken, ‘Knip/Plak’ de nummers 1 tot en met 3, zijn dan ook perfect gekozen. Als basis geldt daarbij de zogenaamde flexidisc, een grammofoonplaatje gemaakt uit slap plastic, ooit bedacht om plaatjes met een tijdschrift mee te sturen in het pre-CD tijdperk.
Diepenmaat knipt bestaande flexidiscs in stukken, husselt ze door elkaar en lijmt ze vervolgens weer aaneen in een nieuwe samenstelling. Zo maakt hij er vier die hij tegelijkertijd afspeelt op vier platenspelers en zo tot een nieuw geheel aaneen smeedt. In die plaatjes zitten dan natuurlijk wel de nodige naden. In dit geval is dat echter eerder een voordeel dan een nadeel. De naald loopt namelijk vast waardoor Diepenmaat loops creëert die eindeloos door kunnen gaan.
En nu leest u dit en u denkt ongetwijfeld dat dit moet leiden tot een kakofonie aan klanken. Maar wonder, oh wonder, dat is geenszins het geval. Beluister ‘AGIRB-M’ van zijn eerste proeve van bekwaamheid en u zult verbaasd staan. Een zeer strak, minimalistisch stuk klinkt hier, met meditatieve kwaliteiten. Met dank aan die vastlopende naald maar vooral door Diepenmaat’s compositorische kwaliteiten. Want als er één ding duidelijk wordt bij het beluisteren van deze stukken is het wel dat Diepenmaat een eersteklas vakman is met een uitstekend gevoel voor timing en balans. Hij mag dan geen noot zelf spelen op deze drie werkstukken, muzikaal gevoel heeft hij als geen ander.
Eindeloos meedeinen is dan ook het recept op deze heerlijke stukken. ‘blikman ENDEL’, het derde stuk op ‘knip/plak 1’, is slechts één van de stukken waarop Diepenmaat ons luisteraars die mogelijkheid biedt. Het lijkt wel minimal music wat Diepenmaat ons hier voorschotelt, met een vleugje techno. Dansen op ruis, kan het nog gekker? Overtuig uzelf, deze editie sluit daarmee af. Maar nummer twee gaat verder waar we op één stopte. De warme, onzuivere klanken in ‘C’, eindeloos herhaald doen ons weer genieten, evenals die in ‘G’. Dat warme geluid is overigens een kenmerk van ‘knip/plak 2’. ‘Knip/plak’ 3 vangt aan met ‘1’ waarin Diepenmaat ons wederom aan het dansen brengt middels een bezwerend ritmisch patroon dat hij heel langzaam ombuigt richting andere sferen, dreigende sferen, culminerend in een onweer van noise. Ook in ‘2’ sleept Diepenmaat ons letterlijk mee. ‘Knip/plak 3’ is daarmee wel het voorlopige hoogtepunt in deze serie. In dit deel betoont hij zich het meest componist.
Alle drie de uitgaves knip/plak zijn gratis te downloaden via Bancamp (knip/plak 2 en 3 zijn bovendien ook nog in een fysieke uitgave te koop:
