Ruim twee jaar geleden bracht musicus en tekstschrijver Rob Klerkx het album ‘Magnolia’ uit, samen met zijn band The Secret. Een mooi album met even mooie, maar ook pakkende liedjes. Een album in de stijl van Americana en country rock. Inmiddels ligt er een opvolger, ‘Fever Dream’ waarin Klerkx, wederom met The Secret een wat andere weg is ingeslagen. Dit album klinkt namelijk beduidend steviger en feller, met een knipoog naar de psychedelische rock.

De surfer op de hoes, Andy Irons (drievoudig wereldkampioen en in 2010 op 32-jarige leeftijd overleden) is dan ook niet toevallig gekozen. De attitude van de surfer is de attitude van deze band. In de woorden van Klerkx: “Tijdens het surfen stijg je boven jezelf uit, het is bijna een fever dream op de plank. Als surfer zoek je spanning en neem je risico’s. Je zoekt de dood een beetje op door de oerkracht van de zee te gebruiken. Het zien van de surfers in de branding van Malibu zorgde direct voor inspiratie voor deze plaat. Er is geen twijfel; je pakt de golf, je
berijdt hem, stijgt boven jezelf uit, krijgt een kick en vangt het moment. Net als op deze plaat.”

Klerkx wijdde er zelfs een nummer aan, kortweg ‘Andy irons geheten. De tekst laat niets te raden over:
“In the eye of storm he’s feeling free
when tomorrow comes he will kiss the sea”
En refererend aan de veel te vroege dood van Irons:
“Andy Irons closed his eyes today,
gliding on his fever to ride the last wave.
Andy Irons, he’s living the dream.
Forever, forever, to hang loose.”
En:
“Going back to where he is bound,
All his stories and his wishes
all shattered on the ground.”

Bekijk hier de video van ‘Andy irons’:

Rob Klerkx and The Secret is een hecht en goed doortimmerd concept, waarin de kracht van het collectief voorop staat. De naam mag wellicht anders suggereren maar The Secret is veel meer dan de begeleidingsband van Klerkx. Dat bleek reeds in ‘Magnolia’ maar komt nog sterker naar voren op ‘Fever Dream’. Op langzame nummers als ‘100 Years Sleep’ en ‘Mercy Street’ is dat misschien nog wel het beste te horen. Sterke teksten, indrukwekkende en subtiele zang van Klerkx, en geweldig gitaarspel van Klerkx, Ruard Sanders en Herman Wilken, op een strak, bluesy ritme van drummer Ralph van Reijendam en bassist Ben Kribben, aangevuld met Lode de Roos op keyboards.

Bekijk hier een live opname van ‘Mercy Street’:

Een ander hoogtepunt op het album is het kort, maar heftige ‘Don’t Change’, een slepend, zeer subtiel nummer met een grote onderhuidse spanning door de lange gitaarlijnen en de wat getormenteerde zang. Prachtig ook hoe de band het nummer naar het einde langzaam maar zeker tot een heftige climax brengt. Zoals de kringen in het water als je er een steen in gooit, zo ontvouwt dit nummer zich. ‘Only Way Out’ begint waar ‘Don’t Change’ eindigt. Flink op tempo geeft dit nummer je juist dát gevoel: er is maar één uitweg! En het vormt de opmaat van een stevig tweede deel van dit album met als climax de afsluiter ‘Space Journey’.

Na beluistering van de gehele CD is maar één conclusie mogelijk. Rob Klerkx and The Secret hebben wederom een prachtplaat afgeleverd.