Je hebt musici en componisten die direct herkenbaar zijn aan hun stijl. Die jaren lang min of meer hetzelfde doen. Goed passend binnen hun zelfgekozen wereldje. Die zich beperken tot mainstream jazz, alt country, metal of wat dan ook. Je hebt echter ook musici die zich niets aantrekken van stijlen en hokjes en die zich vrij tussen de diverse muzikale werelden bewegen. John Zorn is zo iemand, of Yannis Kyriakides, of Arturas Bumšteinas of dichter bij huis, Frank Crijns.
Vorig jaar besteedden we hier aandacht aan ‘[B]One’. Een CD vol hedendaags gecomponeerde composities van componist Frank Crijns. Een juweel van een album. En een paar weken geleden zag het derde album van Betonfraktion het levenslicht, ‘I Changed My Sex’ geheten. Over contrasten gesproken. Het verschil tussen ‘[B]One’ en ‘I Changed My Sex’ kan niet groter zijn. Het tekent het talent van Crijns, die intussen ook nog in het improvisatiecircuit actief is met zijn vehikel Blast.
Zes nummers bevat ‘I Changed My Sex’ waarin Crijns samen met zanger en dichter Nick J. Swarth, bijgenaamd Störsender Swarth en Kees Swanenburg, tevens luisterend naar de naam Provocase de wereld onveilig maakt. Zes orgastische uitbarstingen van pure, ongebreidelde energie. Fel, gemeen en smerig. Met teksten in alle talen door elkaar: Duits, Engels, Frans, Russisch en Nederlands strooit Swarth zijn niet altijd even blijmoedige boodschappen over ons uit, vergezeld van een verfrissende bak ongeorganiseerde herrie.
Voor deze drie heren lijkt niets heilig en niets te gek. Hoe kom je anders op het idee een nummer als titel ‘Dear Diarrhea’ mee te geven, met als onvergetelijke zinnen:
“Who made dookie in the urinal?
Who pinched one of in the urinal?
Who crapped in the urinal?
Yes, I’m a sack of shite
and if you let me you might
see the beauty of shite
but you lack the kind of light
to reveal the might of shite”
En ja, Crijns en Provocase geven het ongenoegen muzikaal uitstekend vorm. Je voelt met ze mee. Maar het meest bizarre is ‘Pak & Kietel, aka Kielteldood’. De tekst van dit nummer slaat werkelijk helemaal nergens op, oordeel zelf:
“Knokkertje, knokkertje
Jij bent zo sterk
Tackelen & pakken
Pak & Kietel
Knokkertje, knokkertje
Witte wè ge zèèt?
Ge zèèt unne jankerd!
Pak & Kietel
Стой! Довольно!
Довольно! Genade!
Mir Будет! Правильно!
Pak & Kietel”
De vertaling van het laatste couplet hebben we nergens kunnen vinden, maar of we nu echt iets missen? Waarschijnlijk niet. Het doet er allemaal niets toe. Want muzikaal zit dit nummer, net als de overige vijf uitstekend in elkaar. Nee, laat die Crijns maar gaan. Grenzen respecteren doet hij niet, muziek maken des te beter.
Maar u bent gewaarschuwd, alleen voor zeer open geesten!
Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp:
