Het Britse Amp werd in 1992 opgericht door Richard Walker. Twee jaar later voegden zich de uit Fankrkijk afkomstige zangeres Karine Charff zich erbij, evnals Matt Elliott en Matt Jones, die in 1997 de band weer verlieten om zich op hun eigen projecten te richten. Walker en Charff vormen sindsdien een duo. Op hun nieuwe album ‘Switched On And Live’, uitgebracht door het Griekse Sound in Silence, kijken ze terug op het decennium ’95 – ’05 in de vorm van geremasterde live opnames uit die tijd. Opnames van het eerste kwartet, van het huidige duo en van het duo in samenwerking met Marc Challans en Donald Ross Skinner.De muziek van amp, en het maakt daarbij niet zo veel uit in welke samenstelling, is van het duistere soort, gedrenkt in vette gitaarmist en voorzien van loodzware drones en hypnotiserende synthesizerklanken. En beweegt zich overduidelijk tussen post rock en elektronica.

In ‘Le Petit Chat’ horen we die kat miauwen in de hoge synthesizer klanken, terwijl een monotoon ritme de, zware, toon zet. Op de achtergrond horen we vaag Charff, terwijl het lome ritme ons doet meebewegen in een gelijkmatige cadans. ‘Blind Man’s Bluff’ is duidelijk een duo opname. We vinden hier Walker op gitaar en natuurlijk de zang van Charff, hier duidelijk hoorbaar en waarbij opvalt dat haar stem lijzig, getergd klinkt. Het geeft dit nummer, maar dat geldt voor meerdere nummers, een wat sinistere sfeer.

In ‘Fuckliar’ horen we die andere kant van Amp, de elektronische. Dit is een soort van geluidssculptuur, wederom met een dwingende ritmische structuur en het stemgeluid van Charff. Alleen hier als een verlengstuk van de elektronische klanken, als een schreeuw uit het duister. Wellicht wel het meest indrukwekkende nummer is het ruim 7 minuten durende ‘Open’. Het stevige gitaargeweld, als een muur van geluid, de heftige drumslagen en het geheel dat naar het einde toe steeds heftiger wordt, dit is post rock van het betere soort. En opallend, de zang van Charff ontbreekt hier. Een terechte keuze want het had hier niet gepast.

‘A Distant Shore’ en ‘Whenever’ zijn duidelijk uit hetzelfde concert afkomstig, aangezien de twee nummers in elkaar overlopen. Het concert ook waar Marc Challans en Donald Ross Skinner het duo versterken en vooral ‘Whenever’ is als typisch amp te bestempelen. Een nerveus makend ritme, koud en duister en de reeds eerder getergd genoemde zang van Charff. Nee, vrolijk wordt je niet van deze muziek, zoveel is wel zeker. maar goed is het wel. En dat is het enige dat telt!

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: