Met ‘Ship of Fools’ lanceert het uit Canada afkomstige Elephant Stone het vierde album sinds 2009. Het trio bestaand uit leider, zanger, bassist en sitar bespeler Rishi Dhir, drummer Miles Dupire en gitarist Gabriel Lambert presenteert wederom een aantrekkelijke mix van indie en postrock, met een flinke scheut psychedelica, waarbij ze duidelijk laten horen beïnvloed te zijn door hun voorgangers, eind jaren ’60, begin jaren ’70. Een aantal gastmuzikanten completeert het geheel.
Met de titel ‘Ship of Fools’ refereert zanger en componist Rishi Dhir aan het vermaarde schilderij van Jheronimus Bosch ‘Het Narrenschip’. Hoe die inspiratie precies werkte weet Dhir alleen, maar dat beeld van het narrenschip is nog niet zo’n vreemde om in het achterhoofd te houden bij het beluisteren van dit album. Zoals Bosch’ wereld herkenbaar en vreemd tegelijk is, zo geldt dat eveneens van die van Dhir’s Elephant Stone. Reeds in opener ‘Manipulator’ horen we zanger Dhir met zijn ietwat hoge, bezwerende stem op een lekker in het gehoor liggende en toch spannende beat van Dupire en Lambert, die in de refreinen hun stem toevoegen om een extra gelaagdheid te krijgen. ‘Where I”m Going’ haalt zijn kracht uit de elektronica middels een slepend ritme, een bezwerend nummer waarin het psychedelische volop tot uiting komt.
‘Photograph’ begint opvallend ingetogen met Dhir op louter gitaar en zang, de start van een mooie, ingetogen ballade. Als Dupire op drums erbij komt is dat met een strak, blues-achtig ritme wat de melancholieke toon verder versterkt en het tot een heerlijk luisterliedje maakt. Het hierop volgende ‘See the Light’ is een stuk feller en nestelt zich met de goed in het gehoor liggende melodie snel in het hoofd, voeg daar het boeiende gitaarspel bij en je hebt een potentiële hit. Dat dit nummer als single is uitgebracht is dan ook niet vreemd, het leent zich daar prima voor. In ‘Run, Sister, Run’, dat eveneens in de categorie ballades valt, horen we Dhir op sitar en vinden we naar het einde toe een gastbijdrage van zangeres Malika Tirolien.
Aan ‘Andromeda’, dat ook als single is uitgebracht, gaat een interessant verhaal vooraf. Dhir zegt over het ontstaan van deze compositie: “Around Jan 2015, NASA released images of the Andromeda galaxy taken by the Hubble telescope. I was deep in the writing for Ship of Fools and was scouring the net for inspiration. I came upon an article in a Science magazine describing what can be seen from the photograph…. there were lines describing the stars as “grains of sand from a wizard’s hand” (or something like that). Anyhow, I found the article very poetic and inspiring…The icing on the cake, though, was that NASA had also just released via Soundcloud a library of audio recordings (copyright free!!!). So, I downloaded some of the tracks and added them to the outro. It’s all very pop art.” En ja, vooral die toevoeging van de door NASA vrijgegeven geluiden geeft een leuk effect aan dit nummer.
In ‘Devil’s Shelter’, een bijna tribaal opzwepend nummer is het gastzanger Alex Maas, bekend van het uit Houston, Texas afkomstige The Black Angels, die met de tweede stem aan het nummer een aparte twist geeft. ‘Au Gallis’, met een Franse tekst, is het meest bizarre nummer van het album. Een dansbaar ritme flankeert hier de elektronisch vervormde zang van Lambert. De rock is hier ver weg, hier heerst meer de sfeer van de jaren ’80 disco.
Elephant Stone heeft met ‘Ship of Fools’ een interessant, afwisselend album afgeleverd, zo veel is wel zeker. Goed in het gehoor liggende nummers die echter nergens saai worden. Dat op zich is al een hele kunst.
Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp:
