Koen Holtkamp kennen we in eerste instantie van het in Brooklyn gevestigde Mountains dat Holtkamp vormt met Brendon Anderegg en waarin de twee heren op succesvolle wijze muzikale grenzen aftasten. Holtkamp solo doet daar niet voor onder, getuige Voice Model. Al is het aandeel elektronica hier pregnanter aanwezig.

Slechts twee nummers bevat dit album, prozaïsch ‘Scene 1’ en ‘Scene 2’ geheten, samen ruim een half uur muziek. Kwantitatief is het dus niet veel, kwalitatief des te meer. Holtkamp is een geluidskunstenaar die met als basis de akoestische klanken van de piano, gitaar en percussie, aangevuld met elektronica een boeiende klankwereld weet te scheppen. Een klankwereld die zich niet opdringt maar toch de aandacht vraagt en weet vast te houden. Holtkamp is daarbij niet zozeer een verhalenverteller als wel een schepper van sfeer, die middels kleine veranderingen in klankkleur en lange, eveneens zeer traag veranderende muzikale lijnen zijn luisteraars in een vorm van trance weet te brengen. Het tweede deel van ‘Scene 1’ vormt daarvan een boeiend voorbeeld.

Zo stil als ‘Scene 1’ eindigt, zo enerverend begint ‘Scene 2’. Met een zwaar golvend, ruisend geluid, wat stilvalt in een verzameling Science Fiction-achtige geluidjes. Alsof Holtkamp de robots C-3PO en R2D2 uit Star Wars heeft uitgenodigd om mee te doen. De klanken uit de modulaire synthesizer vormt Holtkamp langzaam om tot een melodisch, enigszins wiegend patroon. Dan horen we klokken en nevelslierten muziek en raken we in eenzelfde sfeer waarin het tweede deel van ‘Scene 1’ ons bracht, die van de trance, waarin Holtkamp wordt bijgestaan door fluitiste Nina Mehta en trompettist Josh Millrod, die het geheel van extra kleur voorzien. En ‘Scene 2’ dooft even gelukzalig uit als ‘Scene 1’. Laat dat maar aan Holtkamp over.

Het album is te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: