De leegte van Antarctica, elektronica producer Jóhann Jóhannsson maakt het op ‘End of Summer’, samen met celliste Hildur Guðnadóttir en Robert Aiki Aubrey Lowe op synthesizer, uitstekend hoor -en voelbaar . Jóhannsson filmde twintig dagen aan het eind van de korte zomer op het noordelijke schiereiland en op Zuid Georgia, één van de eilanden in de buurt, de natuur op zwart – wit 8 mm. film. De muziek is te zien als een soundtrack bij deze beelden, vol verstilling en rust.

‘End of Summer’ bestaat uit vier gelijknamige delen. Deel 1 bestaat uit langgerekte klankstromen, waarbij je als luisteraar de associatie krijgt met een trage, dikke modderstroom die zich slechts langzaam beweegt. Het tweede deel klinkt zo mogelijk nog rustiger. De muziek klinkt hier als de branding van de zee, die opkomt en weer verdwijnt. Iedere keer in een iets andere vorm en substantie. Bijzonder is hier het geluid van Guðnadóttir’s cello, de ingetogen strijkbewegingen waarmee deze celliste dat gevoel van de branding vorm geeft.

Deel 3 is opgebouwd rondom de stemmen van Guðnadóttir en Lowe. Dit deel heeft wel wat weg van polyfone gezangen zoals we die kennen uit de Renaissance en dan vermengd met de techniek van boventoonzang. Het heeft in ieder geval op ons luisteraars een vervreemdend en ook hallucinerend effect. Ook in deel 4 horen we zang, maar hier op veel minder melodieuze wijze. De stemmen klinken hier als langgerekte tonen, die gaandeweg in lengte toenemen, en die van elkaar gescheiden worden door stiltes. Steeds langer duurt de toon, totdat het eindigt. Sereen en intens.

Met dit korte album, dat in totaal nog geen half uur duurt, is Jóhannsson er beslist in geslaagd om de leegte en de stilte van Antarctica te vangen. De bijdrages van Guðnadóttir en Lowe zijn hierbij eveneens geslaagd te noemen en verrijken de muziek van jóhannsson. ‘End of Summer’ vraagt het dan ook om vaak beluisterd te worden, het lieftst wat later op de avond en via de koptelefoon.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: