Met het tweede album voor Miasmah Records gooit dit driemanschap wederom hoge ogen. Aidan Baker, Andrea Belfi en Erik Skodvin leiden ons andermaal binnen in een spannend klankuniversum, waarin het af en toe behoorlijk spookt. Alsof de wind metalen platen in beweging zet, zo klinkt het in opener ‘Cosmow’, terwijl op de achtergrond een duistere drone zijn werk doet. Dit mag dan een paleis zijn, maar dan wel een verlaten paleis. Een tot ruïne vervallen paleis waar de wind doorheen giert.

In ‘Butcher Note’ maakt het drietal het nog een graadje spannender. Glijdende noten, hoge en lage wisselen elkaar hier af. Als mistflarden boven het landschap, die ineens opdoemen, om even snel weer te verdwijnen. Tegelijkertijd heeft het allemaal iets onheilspellend. Vooral als we dan ook nog eens een aantal donderslagen, zonder twijfel het werk van Belfi, te verwerken krijgen. Baker speelt intussen een aantal noten op basgitaar, noten die eveneens verwachting creëren voor naderend onheil. In ‘Naved Oil’ worden we per direct vergast op een duistere drone, louter doorsneden door Belfi’s spaarzame slagen. Maar die drone blijft hangen, als een onweerswolk. Slechts langzaam drijft hij weg.

Ook in ‘LA Mom’ creëren de heren menig spannend moment. Belfi heeft hier het tempo flink opgeschroefd, Baker zorgt voor donkere baslijnen en Skodvin gooit met zijn snerpende gitaargeluid nog eens flink olie op het vuur. De smeulende vulkaan is tot uitbarsting gekomen, een nieuwe fase breekt aan. Een fase van onrust en wanorde. Het hierop volgende ‘Solo’ brengt wat rust. Het is hier Belfi die met een vaag ritmische structuur enige ordening aanbrengt in de chaos. Ook in ‘Ape Rug’ overheerst de ‘stilte voor de storm’ rust die we ook aan het begin van de LP aantroffen. De orkaan lijkt te zijn gaan liggen. Of is dit slechts schijn en kan het ieder moment weer losbarsten? Feit is dat je het met deze heren en nog drie nummers te gaan, nooit zeker weet. ‘Hogan Pence’ sluit echter bij het voorgaande aan. Een slechts in geringe mate verkleurende drone en Belfi’s slagwerk, dat gaandeweg het nummer steeds ritmischer wordt, waardoor ‘Hogan Pence’ een hallucinerend karakter krijgt in combinatie met die drone. Ook de twee laatste stukken van dit album, ‘Harm Bug’ en ‘Combuh’ staan stijf van de onderhuidse spanning, die ook hier echter nergens tot uitbarsting komt.

Maar de zon schijnt niet, nergens op deze twee LP’s. De muziek blijft duister, kil, maar oh zo spannend.

Beluister een aantal tracks via Bandcamp. Het album is hier ook te koop. Zowel als LP als in de vorm van een download: