Voor het derde album voor Sonic Pieces, ‘Tag Eins Tag Zwei’ doken F.S. Blumm en Nils Frahm twee dagen de studio in om al improviserend materiaal op te nemen. Aansluitend heeft het duo er voor gekozen om deze opnamen zonder al te veel nabewerking uit te brengen. Een voor dit duo nieuwe werkwijze ten opzichte van de eerste twee albums, ‘Music for Lovers’ en ‘Music for Wobbling’. De rol die nabewerking van het muzikale materiaal speelt was op deze albums veel groter. De nummers die we hier horen kwamen tot stand na minutieus knippen en plakken uit meerdere sessies. Tijdens optredens de afgelopen jaren probeerde het duo vervolgens om de albums zo nauwkeurig mogelijk uit te voeren. Tot, zo gaat het verhaal, de huiskat van Sonic Pieces tijdens een concert besloot om ook een duit in het zakje te doen. Het motiveerde Blumm en Frahm om het voor dit derde album eens anders aan te pakken.
Tegelijkertijd vinden we ook op dit album weer het kenmerkende sfeervolle en dromerige geluid waar beide musici het patent op hebben, vermengd met attractieve kleine (elektronisch voortgebrachte) verstoringen die het onverwachte in de composities binnen brengen en zorgen voor spanning en dynamiek. Zo bestaat ‘Day One Two’ uit bijna voorzichtig en verkennend gitaarspel van Blumm, helder als glas, terwijl het harmonium, bediend door Frahm, een duistere drone produceert. En als aansluitend het verkennende gitaarspel uitmondt in een aan folk refererende melodie zorgt die drone voor een aangenaam decor. Ritmisch en aanstekelijk neemt dit duo ons mee. In ‘Day Two Two’ ontbreekt de melodie. De beide musici creëren hier op verkennende wijze klankflarden die op boeiende wijze tegen elkaar aan schuren, elkaar overlappen en soms in elkaar opgaan. Ook ‘Day One Four’ heeft dit verkennende en speelse karakter waarin de twee instrumentalisten samen op zoek gaan naar mooie klanken. De twee stukken ‘Valentine My Funny’ en ‘Is Love what You don’t know’ zijn een eerbetoon aan trompettist Chet Baker. Het woordspel met de titels is hierbij symbolisch. De beide musici spelen deze nummers zoals zij het zich herinneren, zonder afspraken vooraf en voegen hun interpretatie eraan toe. Vol nostalgie en breekbare klanken ontstaan zo nieuwe versies van deze klassiekers.
Concluderend kunnen we stellen dat Blumm en Frahm met dit album weer een nieuwe, boeiende stap hebben gezet. Het geïmproviseerde karakter geeft een grote spontaniteit aan de nummers en juist dit toevallige karakter, het gevoel dat het nog lang niet af is, maakt het album het beluisteren de moeite waard.
Beluister en koop ‘Tag Eins Tag Zwei’ via Bandcamp: