Ja, hoe dan? Hoe kun je plezier hebben terwijl je weet dat er in de wereld zo veel mis is? Hele volksstammen staan hier in het geheel niet bij stil, maar voor gevoelige, bewust levende mensen ligt dit anders. En zangeres Roos Blufpand behoort bij deze groep, alleen daarom al is ‘Hoe dan’ de moeite waard.

Zij maakt zich druk, maar niet alleen dat, ze gaat ook op zoek naar mogelijkheden en giet haar overdenkingen in overdonderende poëzie. Hoe kom je anders op het idee om in ‘Geweten’ te zingen:
“Ik zet m’n geweten te koop
op Marktplaats, wie biedt ’t hoogst.”
Om vervolgens te verzuchten:
“Ik wil de wereld best wel redden
maar ik weet gewoon niet hoe.
Ik wil de mensen best wel bijstaan
maar ‘k weet niet hoe ik dat doe.”
Ach, wie weet dat wel? Maar alleen al dat ze het zou willen, is al ontwapenend. Toch?
Bekijk hier een live opname van ‘Geweten’, opgenomen in Tivoli De Helling:

Blufpand kan dan ook gewoon zingen dat ze de weg kwijt is en omschrijft dit poëtisch in ‘De weg kwijt’ als:
“Draaiende deuren, deuren
Draaiende ik
Woelende wolken, wolken
Woelende ik.”
En dat dan ook nog prima vinden: “Ik wil gewoon (7x) verdwaald zijn.”

Tekstueel valt er dus veel te genieten, muzikaal eveneens. Hetzelfde ‘De weg kwijt’ bezit een ritmische structuur dat door de eindeloze herhaling van de woorden een opzwepend karakter krijgt. Juist, alsof je vast zit in die draaideur! Op zulke momenten schotelt Blufpand ons pure rock voor, mede door de productie van Jurriaan JJ Sielcken en de club musici die zij om zich heen heeft verzameld.
Maar het zijn toch vooral de teksten die het hem doen. Vroeger kwam wijsheid met de jaren, maar goed dat was vroeger. Blufpand heeft het met haar 23 jaar nu al, getuige ‘Laat ’t los’:
“Is dit ’t nou
het grotemensenleven
zie me nou hier
volwassen zitten zijn…
Ik drink m’n eigen wijn
kus m’n eigen vriend
verdien m’n eigen geld
omdat ik dan wat waard ben…
Is dit ’t nou
dagen worden weken
zie me nou hier
verstandig zitten zijn.”

Het is triestheid en weemoed, maar het is ook relativeringsvermogen. We vinden het ook in ‘Minder mij’:
“Ik wil niet meer winnen
ik wil niet meer de beste hoeven zijn
ik wil niet meer willen
Laat me maar
ik wil niet meer beginnen bij het begin
ik wil niet meer eindigen bij het eind
ik wil gewoon, gewoon, gewoon
de verliezer durven zijn.”

En het meest in ‘Gandhi, een soort van eerbetoon aan deze staatsman en vredesvoorvechter. Blufpand: “Wat Gandhi kan, wil ik ook.” Dat ze daarbij een onverbeterlijke optimist is en wellicht zelfs wat aan de naïeve kant, zal ze waarschijnlijk niet ontkennen. In ‘Roze bril’ zegt ze tegen haar vriend:
“Ik geloof in iets
jij gelooft in niets
Samen is dat een misschien
we zullen zien.”

En natuurlijk staan ook op dit album een aantal liefdesliedjes. Dat hoort erbij en ook die zingt Roos Blufpand op kwetsbare en intense wijze. Ook hier maakt ze van haar zwakte, haar kracht. Beluister het breekbare ‘Ik heb je lief’ en oordeel zelf:

In ‘Heet’ klinkt dat andere aspect van de liefde, de erotiek. “Het is zo heet, het is zo heet en het komt niet door de zon” zingt Blufpand op broeierige toon op een dreunende uitgaangsbeat. En dan dat prachtige stukje poëzie:
“Ik wil best een foto maken
van je silhouet zo langs het water
maar ‘k ben alles kwijt
en ik wil ’t ook wel vinden
Ik wil best een foto maken
van je silhouet zo langs het water
maar de wind heeft alles weggeblazen
Ik wil best een foto maken
Maar een foto kan niet raken wat
en proeven hoe
en zien waar
en voelen wat.”

Tot slot nog een paar woorden over de productie van ‘Hoe dan’, om te laten zien dat Blufpand het er niet alleen maar over heeft, maar ook écht iets probeert te doen. Opnames op groene stroom, rondrijden in elektrische auto’s en een Cd verpakking van biologisch karton, zijn maar een paar manieren waarop deze dame aan een betere wereld bijdraagt. Een deel van haar vraag “Hoe dan?” heeft ze hiermee dan ook beantwoord: “Zo dus!”