Bij Gizeh Records bracht gitarist Aidan Baker de afgelopen tijd een vijftal albums uit onder de titel ‘Trio Not Trio’. De enige constante op die albums is hijzelf, verder is er altijd sprake van een drummer / percussionist, op ‘Trzecia’ is dat Tim Wyskida, op Siguiente Rohan Rebeiro en wisselt het derde instrument. Op de eerste twee albums die vandaag aan bod komen zijn dat de toetsenist Daron Beck, te horen op piano en synthesizer en saxofoniste Sofia Salvo. Morgen komen de resterende drie albums aan bod: ‘Yn Gyntaf’, ‘Yonbanme’ en ‘Letzte’, waarop de menselijke stem een belangrijke rol speelt.
Opvallend aan deze vijf albums is dat de grondslag voor ieder album bestaat uit live opnames van een duo, gemaakt in Berlijn, waar Baker al geruime tijd woont. Die live opnames werden vervolgens opgestuurd aan een derde musicus, woonachtig ergens aan de andere kant van de wereld om er een extra partij aan toe te voegen. Uit wie het duo voor ieder album bestond en wie de toegevoegde musicus was, lees ik nergens terug, maar is indirect wel te achterhalen. Al even intrigerend vind ik de titels van de albums, die gewoon de volgorde aangeven van de stukken, maar dan telkens in een andere taal, de primaire taal van één van de partners waar Baker live mee samenspeelde. Zo is ‘Trzecia’ Pools voor derde, en dus het derde stuk op het album. Dit album nam Baker live op met Wyskida, want als extra opnameplaats wordt Forth Worth genoemd, de woonplaats van Beck. We beginnen stomend ritmisch met ‘Pierwsza’, waarbij met name de nadrukkelijke pianoaanslagen van Beck opvallen. ‘Druga’ klinkt totaal anders, we horen Baker met stemmige, repetitieve gitaaraanslagen, naast intrigerende, spookachtige klanknevels. Meeslepende ritmiek aansluitend in het titelstuk ‘Trzecia’, waarin we ook de menselijke stem horen in de vorm van een koor, via een sample uit de synthesizer van Beck, iets dat een bijzonder effect geeft aan dit stuk. Verderop loopt de spanning in dit stuk op en speelt met name Wyskida een grote rol. ‘Czwarta’ klinkt dat weer vrij duister, borduurt wel wat voort op ‘Druga’, alleen ligt het tempo nu hoger en is de muziek nog indringender. Dreigende klanknevels ook in ‘Piąta’, terwijl ‘Szósta’ weer opvalt door zijn zware, alles overheersende ritmiek.
De nummering in ‘Siguiente’ is in het Spaans, Salvo waar Baker live mee speelde komt oorspronkelijk uit Argentinië. Hier is het dus de drummer, Rebeiro, woonachtig in Australië, die zijn spel later toevoegde. Direct al in ‘Primeras’ hoor je dat de klank van de gitaar en de saxofoon innig met elkaar verweven zijn in een stomend patroon, terwijl de drums hier voor versiering zorgen, een andere wijze waardoor je kunt ontdekken met wie Baker hier live speelde. Het titelstuk ‘Siguiente’ valt op door de bijzondere ritmiek, in combinatie met ijle klanknevels, waardoor het geheel een wat gespannen sfeer krijgt. Wat abstracter klinkt de muziek in ‘Tercero’, met mooi resonerend gitaarspel van Baker. Bijzonder spannend klinken ‘Cuarto’ en ‘Quinto’, het eerste vanwege de duistere klanknevels die hier overheersen, naast sterk overstuurd gitaarspel, de tweede door de vrij grote mate van abstractie, naast het indringende spel van Baker, iets dat gaandeweg het nummer steeds intenser wordt, uiteindelijk uitlopend in pure noise. Verderop belanden we aansluitend in een duistere klanknevel, door Rebeiro mooi van accenten voorzien. Sowieso is dit een vrij disruptief album, waarbij vooral de bijzondere wijze waarop Salvo haar saxofoon inzet opvalt, ik hoor haar eigenlijk nooit op traditionele wijze. Neem het al even spannende ‘Sexto’ en de wijze waarop de klanken van de drie instrumenten hier tot een opwindend en ja, vrij duister klankcollage samenvallen. Tot slot klinkt het experimentele maar stemmige ‘Séptimo’.
Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp en ook daar te koop:
