De Link, Tilburg – 15 maart 2016
Stukken die naast een goede stem, dat is evident, ook nog vragen om theater- en acteertalent zijn sopraan Rianne Wilbers op het lijf geschreven. Dat bleek tijdens haar afstuderen voor haar master enige maanden geleden en dat blijkt nu weer in dit programma bij De Link. En ook nu maakt ze het zichzelf weer niet gemakkelijk. Want hoe kom je op het idee om ‘Récitations pour voix seule’ van Georges Aperghis op het programma te zetten.
Veertien recitaties schreef Aperghis, waarvan Wilbers er nu vijf heeft ingestudeerd. De overige negen staan nog op de rol voor de komende paar jaar(!). Als het haar lukt en waarom zou het haar niet lukken, dan hoort ze wereldwijd bij het handjevol sopranen dat de complete cyclus beheerst. Die recitaties, die stammen uit 1978, zijn stuk voor stuk kleine theatervoorstellingen waarbij Aperghis de menselijke stem als instrument gebruikt. Middels woorden, lettergrepen en betekenisloze klanken creëert hij een volstrekt unieke wereld. Gesproken woord wordt afgewisseld met plotselinge gezongen uithalen, schatergelag, diep gezucht en andere emotionele uitingen en dat vaak in een ongelofelijk tempo. Ga er maar aanstaan.
‘Chapel Meditation’ van Kristin Norderval brengt Wilbers niet minder mooi, maar past haar veel minder goed. Met haar rug naar het publiek begeleidt ze zichzelf, voorovergebogen over de piano, door de pianosnaren te beroeren. Hier geen theater, jammer.
Nee, dan ‘Ubi Sunt’ wat Nicoline Soeter speciaal voor haar eindexamen componeerde en waarin alle aspecten van Rianne’s kunnen naar voren komen. Ik schreef reeds uitgebreid over dit stuk dat hier nog beter tot zijn recht komt in de intimiteit van het Cenakel, mede ook dankzij de prachtige akoestiek. De hoge noten, ze gaan door merg en been.
Na de pauze is het podium voor Tatiana Koleva. Het bieden van een dubbelprogramma doet De Link de laatste tijd steeds vaker. Het is een manier om meerdere artiesten een podium te bieden. Maar deze ronde was het niet nodig geweest. Nog een iets langer stuk van Wilbers erbij en het feest was compleet geweest.
Niet dat het luisteren naar Koleva op marimba geen feest is. Ze speelt hier delen uit ‘Songs for Marimba’, een verzameling speciaal voor haar geschreven composities die tijdens de laatste editie van November Music in première gingen. Zij zegt zelf over deze cyclus: “Het lied is het muzikale equivalent van het vertellen van een verhaal. In onze huidige wereld van hoge snelheid en overdadige informatie, miljoenen cybercontacten en gadgets is het lied een moment van contemplatie. Juist met een lied kunnen mensen worden geraakt.” Voor deze liederen koos zij heel bewust voor componisten die ook hun sporen verdiend hebben als uitvoerend musicus. We horen hier dan ook stukken van Keyla Orozco, Corrie van Binsbergen, Albert van Veenendaal en Florian Magnus Maier. Het hoogtepunt is zonder twijfel ‘Every Step a Dream’ van Van Veenendaal. Van Veenendaal verwijst naar de stappen die de vluchteling zet, alles achterlatend, op zoek naar een beter leven. Het stuk opent met subtiele strijkbewegingen over de staven. Intieme, voorzichtige klanken klinken. Gaandeweg wordt het ritmischer, maar de ingetogen structuur blijft behouden, evenals het slepende karakter. Als een langzame dans. Ook Orozco schreef een bijzonder stuk met ‘Marimba de Júcaro Amarillo’. Het stuk ontstond na de dood van haar vader, de Cubaanse musicoloog Danilo Orozco. Op zijn graf plantte de familie een boom, een Júcaro Amarillo. Het stuk is een eerbetoon aan haar vader, hij leeft voort, alleen al door zijn erfenis als musicoloog.
Bekijk hier een korte impressie van ‘Songs for Marimba’:
