Enjott Schneider, hij kwam hier eerder voorbij, is één van die beroemde Duitse componisten waarvan je hier nooit iets hoort. Gelukkig hebben we Cd’s met zijn muziek, zoals de al weer enige tijd geleden bij Wergo Schott verschenen Cd met slechts één stuk, zijn ‘Orbe Rotundo – Von Leben, Magie und Tod’. Voortgekomen uit het verzoek dat Schneider in 2009 kreeg van dirigent Hayko Siemens om een zusterwerk te componeren voor Carl Orffs beroemde ‘Carmina Burana’. Siemens “rannte ein offene Tür ein” zegt Schneider en toog aan het werk. De première in 2010, waarvan deze Cd de opnames bevat, was in handen van de sopraan, Sandra Moon, tenor Robert Sellier, bariton Todd Boyce, het Münchner MotettenChor en het Moravská Philharmonie Olomouc, allen onder leiding van Siemens.
Voor zijn compositie ‘Carmina Burana’ gebruikte Orff een aantal teksten uit het Middeleeuwse handschrift dat dezelfde naam draagt. Al jarenlang had Schneider, vandaar die opmerking over die open deur, al een mapje klaarleggen met teksten uit diezelfde verzameling die nog nooit op muziek zijn gezet. Hij breidde het uit met gedichten van twee andere Middeleeuwse dichters, Oswald von Wolkenstein en Neidhart von Reuenthal, teksten uit de bijbel en van grafteksten. In de eerste scene, ‘Orbe Rotundo’ horen we direct het koor over de rechtvaardigen. In de tweede scene horen we Moon met het koor en met name hier valt op hoe stromend dynamisch de muziek van Schneider kan klinken. Met name bij dat koor dat hier het voorjaar bezingt, kun je bijna niet stil blijven zitten. Prachtig ook dat ‘lam vermali tempore’ in diezelfde scene, met die speelse samenzang tussen de vrouwen en de mannen en waar absoluut de volksmuziek in door klinkt. Fors slagwerk en heftige dynamiek van het orkest bij de derde scene: ‘Walpurgisnacht’. Pure dramatiek, iets waar Schneider eveneens onovertroffen in is. Iets wat ook zeker blijkt uit de prachtige koorpassage, het lijkt hier meer op een opera dan op een oratorium.
In de vierde scene horen we Sellier in dialoog met het koor: het is mei en tijd voor vrolijke samenzang. Dan klinkt de piano als opmaat voor een intieme liefdesgeschiedenis tussen ‘Jensel und Gretel’, een tekst van Von Wolkenstein, waarin we Moon en Sellier horen en verderop ook het koor. In de vijfde scene is het hoogzomer en ‘Johannistag’ en dus gaat het hier over de doop van Christus. In de zesde scene spoeden we ons naar de herfst. Hier is het met name de door het orkest gespeelde ‘Erntetanz’ die opvalt, als een razende storm, zo klinkt het orkest. Het wordt gevolgd door lage klanken van de blazers die het ‘Trinklied’ aankondigen, jolijt alom. “Der Winter is aber wieder mit seinen Freunden gekommen” klinkt het stemmig in de zevende scene. En prachtig hier die rol van Moon, in samenzang met het koor. Gelukkig wordt het altijd weer lente, ofwel ‘Primavera’, de title van de achtste scene. Tot slot keren we weer terug naar het thema ‘ordu rotundo’: “Im Erdenrund, im Erdenrund. Der ist rechtschaffen der nicht unbeweglich bleibt und mit frohen Herz durch die Welt schweift wiederkeherend, vobeilaufend, sich verbreitend in Erdenrund”.
