Als je ervoor open staat kun je iedere dag nieuwe componisten ontdekken, of zelfs meerdere. Zo is vandaag de Amerikaanse componist Adolphus Hailstork leidend. Louter als download verscheen bij Navona Records het album ‘Chamber Works’, met daarop zijn pianokwintet ‘Detroit’ en het lied ‘Nobody Knew’. Eerder kwam bij hetzelfde label ‘Imagining Worlds’ uit van violiste Wanchi Huang waarop we zijn ‘Suite voor solo viool’ vinden. Verder op dit laatste album stukken van Judith Shatin, Meira M. Warshauer, Jeffrey Mumford, van wie ook een stuk klinkt tijdens deze editie van November Music en John Corigliano.

Hailstork studeerde af in compositie bij H. Owen Reed aan de Michigan State University, na eerder gestudeerd te hebben aan de Manhattan School of Music, bij Vittorio Giannini en David Diamond; aan het American Institute in Fontainebleau bij Nadia Boulanger en aan Howard University bij Mark Fax. En de man mag dan voor mij en wellicht ook voor u onbekend zijn, hij is al actief sinds begin jaren ’60 en heeft inmiddels al een behoorlijk oeuvre opgebouwd. Ja, zo gaat dat nogal eens. Maar goed, dat pianokwintet dus, met als titel ‘Detroit’, uitgevoerd door The Harlem Chamber Players. Want zo zegt Hailstork zelf: “Detroit, for several decades, was a city where I received many important composing and performance opportunities in the early and middle part of my career…The chorus for those performances was always the outstanding Brazeal Dennard Chorale. He loved his city and was a great mentor to me. The final movement of this quintet is dedicated to his memory”. We beginnen dynamisch en vooral ritmisch met ‘The Detroit Grit’, waarin Hailstork op mooie wijze de spanning opbouwt. ‘Detroit Nocturne’ klinkt veel ingetogener, met prachtige rollen voor de piano en de eerste viool. Naadloos loopt het over in het derde deel, ‘Detroit Rise’, dat aanvankelijk al even ingetogen en meeslepend klinkt, om verderop meer tempo te krijgen. Zoals gezegd eindigt het stuk met ‘In Memoriam Brazeal Dennard’, waarin je overigens goed terug hoort dat Hailstork een zwarte componist is, de blues klinkt hier overduidelijk in door. ‘Nobody Knew’ is een opdrachtwerk van het ensemble ut 2018, ter herdenking van het feit dat vierhonderd jaar geleden de eerste slaafgemaakten aankwamen in wat nu de VS is. Hailstork gebruikte een tekst van Herbert Woodward Martin, voor dit prachtige stuk, schitterend gezongen door de bariton Kenneth Overton en klinkend als een gebed, als een gospel. Vooral deze, ritmisch klinkede passage gaat door merg en been: “Remember me, remember me; remember I was a-rollin’, I was a-rollin’, through an unfriendly world”.

Hailstork’s ‘Suite voor solo viool’ bestaat uit vier delen, dat “begins with a perky Prelude”, aldus de componist zelf: “followed by a March with a few subtle winks at music from the Prelude. The third movement is a beautiful Melody with slow-fast-slow form, and the fugal Finale incorporates a few remembrances of the previous movements in building a dramatic drive to the finish.” De Campana dei Caduti (Klok voor de gevallenen), in het Italiaanse Rovereto inspireerde Shatin voor ‘For the Fallen’, ter nagedachtenis aan alle oorlogsslachtoffers. Ze schreef het stuk oorspronkelijk voor trompet en elektronica, maar bewerkte het voor Huang tot een versie voor viool en elektronica. Het begint met de klokken, waar de viool met stemmige klanken geleidelijk doorheen breekt. Ook Warshauer staat stil bij slachtoffers. Met ‘Im Memoriam’ herdenkt ze de doden die op 11 september 2001 vielen: “which felt like a shattering of the illusion of invulnerability”. Ook van dit stuk bestaan meerdere versies. Prachtig klinkt ook haar ‘Bracha’, wat zoveel betekent als ‘zegening’. Oorspronkelijk was dit een stuk voor viool en piano, maar ook deze soloversie is bijzonder: een ware dialoog op één instrument. ‘An expanding distance of multiple voices’ van Mumford bestaat uit vijf, vrij korte delen. “The work displays many changes of mood, tempo, and timbre” zegt de componist erover en dat is inderdaad wat in het bijzonder opvalt aan deze compositie. Tot slot klinken van Corigliano ‘The Red Violin Caprices’, gebaseerd op zijn soundtrack ‘The Red Violin’. Bijzonder in dit zeer virtuose stuk is de wijze waarop de componist thema’s uit de muziek van de Roma en Sinti verweeft met die uit de Barok.