De opnames die vandaag centraal staan in het portret van Udo Schindler zijn gemaakt op 19, 20 en 21 januari van dit jaar. Op de negentiende speelde hij met pianiste Rieko Okuda in zijn eigen studio; op de twintigste in het Freies Musikzentrum in München, waarbij het duo versterking kreeg van drummer Eric Zwang Eriksson en op de eenentwintigste was het duo te horen in Seidlvilla, eveneens in München. De opnames van de eerste twee concerten verschenen op de Cd ‘Disturbed Terrains’, het derde concert kwam uit als download, onder de titel ‘Disturbed Terrains_2nd Revitalisation’.
Het eerste deel van ‘Disturbed Terrain, ‘Disturbed Terrain_1st Revitalisation’ valt uiteen in één lang deel van ruim vijftig minuten en een toegift. Het is Okuda die begint met ingetogen, maar bijzonder abstract pianospel, waarna al snel Schindler er op klarinet de dynamiek in brengt, binnen enkele seconden zitten we volop in de hectiek. Wat blijft is de abstractie, met name in dat sterk verdichte spel van Okuda. Rond de dertiende minuut valt die opvallend ingetogen frase op, slechts een enkele pianoklank horen we hier, omgeven door stiltes. En dan langgerekte, hoge, ijle lijnen van Schindler. Het zwelt echter weer aan, waarbij vooral het krachtige spel van Okuda opvalt. En dan klinkt Schindler op cornet, volledig solo, eerst met heldere klanken balancerend op de rand van het melodieuze, dan met abstract gesputter en veel valse lucht. Verderop valt Okuda bij, nu de snaren onder de klep beroerend. En dan hoor ik zo rond de dertigste minuut toch echt elektronica, maar aangezien dat nergens vermeld staat zal het Okuda wel zijn die zich nog steeds onder de klep bevindt. Dan klinkt Schindler op tenorsax, met een prachtig ratelende klank. De spanning loopt weer op, onstuimige klanken overspoelen ons als luisteraars. Dan valt het rond de vierenveertigste minuut weer nagenoeg stil, horen we louter zachte hoge noten van Okuda, tot Schindler er tussendoor komt met het diepe laag van zijn contrabasklarinet, ondersteund door de geluiden die Okuda onder de klep vandaan tovert. Met een korte, abstracte toegift beëindigen we dit concert.
De opnames van 20 januari kregen als ondertitel ‘Rummaging in Disturbed Terrain’ mee. Het is Schindler die in het eerste deel begint op sopraansax, een instrument dat we in deze serie besprekingen nog niet eerder tegenkwamen, op de achtergrond horen we Zwang Eriksson met diverse stukken percussie op zijn snaredrum in de weer. Dan breekt Okuda in, schakelt Zwang Eriksson over op zijn drumstel en doet de hectiek zijn intrede, het vuurwerk op oudejaarsavond is er niets bij. Zo rond de dertiende minuut wordt het wat rustiger en schakelt Schindler over op cornet, maar abstract blijft het. En dan is er die passage rond de achttiende minuut waarin Schindler praat door zijn cornet, een kakafonie van onheilspellende geluiden. Aan het begin van het tweede deel horen we Okuda met een paar zachte noten en Zwang Eriksson met al even ingetogen klanken. Schindler is inmiddels overgestapt op de tuba, die we eveneens niet eerder hoorde, ook nu weer half pratend, half blazend, zo sputterende klanken producerend. In het derde deel klinkt Schindler op tenorsax, in een opvallend explosieve frase. Dan horen we zo rond de zesde minuut Okuda duistere klankwolken produceren op de piano, waar Schindler gestaag doorheen piept. Even is het wat rustiger hier, waarna de spanning onvermijdelijk weer oploopt. In het laatste deel van deze set horen we Schindler weer op sopraansax, in eerste instantie vergezeld van speelse percussie van Zwang Eriksson en verderop weer in een maalstroom aan klanken.
Ingetogen pianoaanslagen en een al even subtiel, maar duister patroon op de contrabasklarinet, zo begint het eerste stuk van ‘Disturbed Terrains_2nd Revitalisation’. Duo opnames, gemaakt een dag later. Langzaam loopt de spanning op, een boeiende dialoog tussen deze twee musici ontvouwt zich. In het tweede stuk horen we Schindler weer eens op de slide-trumpet, te midden van opvallend weerbarstig pianospel van Okuda. En dan is het wederom de contrabasklarinet die we horen samen met de piano, maar nu in een veel rustiger constellatie. Langgerekte duistere noten contrasteren met opvallend hoge. Het vierde stuk valt op door kwetterende noten, van zowel de piano als de klarinet, een strijd om het hoog. Nadrukkelijke noten speelt Okuda in het vijfde deel, een gemankeerde ritmiek, als onderlegger voor al even regelmatige bewegingen van Schindler op de contrabasklarinet. Nog nadrukkelijker, noem het maar gerust onstuimig, klinkt het pianospel in het zesde deel, staccato klanken ondersteunen Schindler op tenorsax. Afsluiten doen we met ingetogen noten, gerommel onder de klep en onorthodox klarinet gebruik.
De set van 20 januari is te bekijken op YouTube (op de cd zijn het tweede en derde deel alleen omgewisseld), die van 21 januari is te beluisteren en te koop via Bandcamp:
