Gisteren kwamen hier duo opnames van saxofonist Urs Leimgruber voorbij, vandaag vul ik dat aan met die van het LDL Trio, ofwel Leimgruber, pianist Jacques Demierre en Thomas Lehn op analoge synthesizer en van het kwartet The Workers, naast Leimgruber bestaand uit saxofonist Omri Ziegele, bassist Christian Weber en drummer Alex Huber. ‘In the Endless Wind’ en ‘Saarbrücken’ zijn de laatste albums van deze projecten, beiden verschenen bij Wide Ear Records. En op beiden albums is Leimgruber wederom te horen op de sopraansax, duidelijk zijn lievelingsinstrument
Beide albums zijn concertregistraties en bevatten ook nu weer volledig geïmproviseerde muziek. ‘In the Endless Wind’ werd opgenomen in de Loft, Keulen in 2023, ‘Saarbrücken’ tijdens het free-jazz festival aldaar in 2021. Het album van LDL vangt aan met speels ritmische geluiden van de drie leden van dit trio, met een nauwelijks van elkaar te onderscheiden klankpalet, alleen die sax van Leimgruber piept er tussendoor. Dan valt de ritmiek weg en belanden we in een spannende geluidssculptuur. Tot we Leimgruber weer solo horen, nu wel met een heel klagelijke toon, felle pianoaanslagen van Demierre uitlokkend. Het blijkt een voorlopig intermezzo, want ook verderop in dit eerste, met ruim een half uur vrij lange stuk, overheersen ingetogen, sprookjesachtige klanken. En dan hoor ik, net voorbij een kwartier, kikkers kwaken en krekels tsjirpen, Lehn in actie. Nog net voor Demierre en Leimgruber de zaak weer op scherp zetten en deze beestjes wegjagen. En dan, zowaar maar iets dat op een melodie lijkt, al duurt het kort. En verderop is het wederom Leimgruber die opvalt, met diezelfde wat klagelijk hoge noten. In het tweede stuk horen we aanvankelijk Demierre solo met stug expressief spel, verderop vermengd met Lehn’s capriolen te midden van een al even stugge ritmiek, of ik een helikopter hoor overvliegen. Het derde stuk is een wonderlijk geluidscollage, met een prominente rol voor de ijselijk hoge klank van Leimgrubers sopraansax. En opvallend hier die krachtige aanslagen van Demierre, iedere keer weer dit collage doorklievend tot hij het klankbeeld volledig bepaalt met een overdonderende notenstroom. Het album besluit met mooi bescheiden, wel wat oosters aandoend solospel van Leimgruber, ondersteund door een zacht klinkende ritmiek.
‘Saarbrücken’ bestaat uit één lang stuk van iets meer dan vijftig minuten. Allereerst horen we de beide saxofonisten in een spannend duet, Ziegele op altsax, Leimgruber op sopraansax, terwijl Weber spanning creëert met duister strijkspel op zijn contrabas. Dan komt er vaart in het optreden, heerlijke free-jazz chaos waarin met name Leimgruber opvalt met meanderende klanken, ondersteund door een krachtig spelende Huber. Dan valt het stil en komt Ziegele met een wat vreemdsoortig verhaal, gevolgd door een opwindend duet van Huber en Weber. Weerbarstige klanken van Ziegele volgen, een weg zoekend tussen het spel van de ritmesectie. En dan sluit Leimgruber weer aan en belanden we in een oeverloze stroom aan klanken. Hier wordt gewerkt, hard gewerkt! Natuurlijk wordt het op enig moment weer wat rustiger, waarna dan gaandeweg de spanning weer op loopt, zo gaat dat altijd in dit genre muziek. Tussendoor horen we spannende solo’s, originele combinaties, gouden klankvondsten en de poëzie van Ziegele. En aangezien we het hier primair over Leimgruber hebben: de man blaast een perfecte solo zo rond de vijfendertigste minuut.
Beide albums zijn (deels) te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop:
