Vandaag staat hier de Zwitserse saxofonist Christoph Erb centraal, met twee trio albums, beiden verschenen als download bij zijn eigen Veto Records. Op ‘Spazio Elle’ horen we hem samen met bassist Christian Weber en drummer Emanuel Künzi en op ‘Hour Music’ is hij in gezelschap van pianiste Magda Mayas en drummer Gerry Hemingway. In beide gevallen betreft het live opgenomen improvisaties, op het scherpst van de snede, iets wat we van deze musici wel gewend zijn.

‘Spazio Elle’ bestaat uit twee delen, ‘A’ en ‘B’. Weber en Künzi beginnen, met rommelige geluiden. Geratel volgt, Erb op sopraansax, terwijl we Künzi en Weber zwoegend op de achtergrond horen. Disruptieve, ritmische klanken volgen van de contrabas, terwijl Künzi over zijn trommelvellen strijkt. De twee bouwen het ritme uit en Erb horen we nu met langgerekte, wat schrijnende noten. Rond de tiende minuut horen we Erb in mooie bewegingen, het heeft wel iets van een vogel, bescheiden ondersteund door Künzi’s afgepaste slagen. En dan weer Weber, in een wel heel spannende solo. Het blijkt de opmaat voor een wat dynamischer deel, Erb is intussen overgestapt op tenorsax en maakt dankbaar gebruik van de ritmische patronen. Naadloos gaan we over naar het ‘B’ deel, middels wederom een ritmische duet van Weber en Künzi, nu alleen veel meer ingetogen. Erb breekt er al ploppend en sputterend doorheen, als opmaat naar meer ‘normale’ klanken. Prachtig ook die klankwolk die we hem verderop horen blazen, op een snel ritmisch patroon van zijn kompanen, gevolgd door redelijk onrustbarend, vervormd spel, op een vrij slome ritmiek. Bijzonder is ook die frase wat verderop, waarin we Weber met de strijkstok in de weer horen. Na een solo van Künzi, duidelijk meer percussie dan drums, valt tegen het einde de bijdrage van Erb weer op.

‘Hour Music’ bestaat uit één lang stuk van ruim drie kwartier. En ook hier horen we eerst Hemingway, met gerommel in de marge, al snel gevolgd door Erb op sopraansax, met zachte, trillende klanken. Langzaam aanzwellend te midden van de percussie en zacht spel in het hoge register van Mayas. het geheel heeft hier direct al iets van een bezwering. Na een minuut of zes waagt Mayas zich even voorzichtig aan een melodie, maar lang duurt dit niet. Wat volgt is een klanklandschap vol onverwachte schakeringen, de instrumenten worden duidelijk niet altijd traditioneel bespeeld. We zijn ongeveer een kwartier bezig als de toon van Erb opvalt: wat amechtig, lispelend, licht schurend en iets verderop vogels imiterend. Tot de spanning langzaam weer even oploopt. Even is het aansluitend stil, waarna we in een langzame ritmiek belanden van Mayas en Hemingway, terwijl Erb schriele ademtochten op zijn tenorsax weggeeft. Langzaam loopt ook nu de spanning weer op, met name door het slagwerk van Hemingway. Groot is het contrast met die uiterst ingetogen passage die hierop volgt, met Mayas werkend onder de klep en subtiele percussie van Hemingway. Het lijken we in de natuur gemaakte veldopnames.

Beide albums zijn (deels) te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: