Vandaag twee vrij jonge percussionisten. De Surinaamse Nederlander Yoràn Vroom kreeg een tijd geleden onder de titel ‘Reflex’ een compositieopdracht van het Bimhuis, samen met drie andere musici, iets dat leidde tot ‘A Forgotten Story’, dat eind vorig jaar ook op Cd uitkwam. Vroom pakte zijn kans en componeerde zijn stuk direct voor een tentet, vrijwel geheel bestaand uit percussionisten, inclusief Vroom zelf. De Deen Anders Vestergaard pakte het voor zijn bij Superpang verschenen en louter als download verkrijgbare ‘Propeller’ wat minder groots aan: we horen hem solo.
Vroom studeerde bij de eveneens Surinaams Nederlandse drummer Eddy Veldman en West Afrikaanse percussie bij Ponda O’ Bryan. Hij studeerde af aan het Conservatorium van Amsterdam, waar hij inmiddels ook zelf als docent werkzaam is. Die wereld van invloeden hoor je overduidelijk terug op dit boeiende album, te beginnen met de opener ‘Assembly of the ‘Wise’. ‘Sailing a Sea of Unfulfilled Desire’ laat een wat andere kant horen, de percussie wordt hier vermengd met duidelijke ambient invloeden. Ital Weissman en Timothy Banchet, beiden op synthesizer, spelen hier een grote rol. Met de intro van ‘Ruckus’ zitten we echter weer volledig in het slagwerk en de polyritmische patronen, iets dat me toch beter bevalt. Hier horen we ook duidelijk die gemengde achtergrond van Vroom terug, iets wat ook het publiek – dit zijn de live opnames van de uitvoering van dit stuk – duidelijk enthousiasmeert. Verderop kiest Vroom er voor weer wat meer richting de populaire muziek te bewegen, onder andere door de inzet van de synthesizers. Gelukkig overheerst verderop weer de complexiteit van het duidelijk door de West Afrikaanse muziek beïnvloede slagwerk. Nu weet ik het zeker, die populaire uitstapjes heeft Vroom totaal niet nodig, dat leidt alleen maar af van waar zijn kracht ligt.
Zijn Surinaamse wortels horen we terug in ‘Festival’. Die synthesizer voor de melodie is niet helemaal gelukkig gekozen, een paar blazers was hier beter geweest, maar de pianosolo verderop klinkt prima en bijzonder overtuigend. In de ballade ‘Loners March’ weet Vroom de klanken van de synthesizers en de percussie wat mij betreft beter met elkaar te integreren, zeker het eerste deel klinkt zeer geslaagd. Nathaniel Klumperbeek mag met een sterk ritmisch patroon op bas ‘Lingering’ aanvangen, waarna we Weissman horen op EWI, een soort van synthesizer waar je op blaast en op een Vocoder. Het doet allemaal erg denken aan die elektronische muziek uit de jaren ’70, waar ook musici als Miles Davis, Herbie Hancock en Chick Corea volop mee experimenteerden. Bijzonder is het prachtig uitgebalanceerde slagwerk aan het einde van dit stuk en in het naadloos daarop volgende “Well Done My Boy”. Zonder meer het hoogtepunt van dit album. Graag volgende keer een album met alleen dit, hier ligt de kracht van Vroom!
Vestergaard weet waar zijn kracht ligt: drummen. Voor het eerste van de twee stukken die dit nog geen half uur durende album bevat kiest hij voor een zeer strak ritmisch patroon. De titel ‘Pulse ‘ is dan ook een terechte. Zo simpel als het hier in eerste instantie klinkt, zo ingewikkeld blijkt dit bij goed luisteren. Want wat in eerste instantie wellicht wat saai of eentonig lijkt te zijn, blijkt opvallend veel afwisseling te bevatten, maar dan van het subtiele soort. Als aanvulling gebruikt Vestergaard een synthesizer die geactiveerd wordt door zijn slagwerk. Het levert een zeer subtiele klanknevel op die het bezwerende slagwerk nog wat verder verdiept. Het tweede stuk heet ‘Reflex’ en is beduidend minder gestroomlijnd. Ook hier is sprake van een ritme, maar dan complexer en minder goed in het gehoor liggend. En ook hier werkt die drone, gecreëerd middels de synthesizer opvallend goed. Kortom: een bijzonder album van een uitstekend percussionist.
‘Propeller’ is te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop:
