Na zijn boek ‘Chasing the Masters’ dat hier onlangs voorbij kwam, is het niet meer dan logisch dat ik vandaag en morgen uitgebreid stil sta bij de muziek van drummer Phil Haynes. Vandaag komt het een jaar geleden verschenen derde album van zijn trio No Fast Food, verder bestaand uit bassist Drew Gress en saxofonist David Liebman: ‘CODA’S – No Fast Food III’ aan bod en morgen besteed ik aandacht aan het net uitgekomen ‘The Complete American Recordings’ van zijn bijzondere kwintet 4 Horns & What?, waarin we onder andere zijn voormalige leraar en vriend trompettist Paul Smoker horen. Beide albums verschenen bij Haynes’ eigen CornerStoneJazz.

Zoals eerder opgemerkt is Haynes een man van stabiele relaties. Met Gress en Liebman werkt hij dan ook al decennia samen, sterker nog: bij Liebman volgde hij veertig jaar geleden nog lessen. Die lange relaties betalen zich zonder mee uit in dit derde album van No Fast Food, een titel die allereerst verwijst naar de waarde die Haynes hecht aan goed eten, hij mag dan ook graag in de keuken staan, maar zoals hij in zijn boek zegt rijkt het verder dan dat: “Expressions that often attracted me simply were not of mainstream fast food taste”.  Het geldt zeker ook voor de muziek die Haynes maakt, hij mag dan de meesters willen navolgen, dat doet hij allerminst op een voorspelbare wijze. Na de eerste twee albums van dit trio, ‘Workin’ It’ en ‘In Concert’, uit 2013 en 2014 was het even stil rond dit trio, tot dus vorig jaar het dubbelalbum ‘CODA’s’ uitkwam met studio opnames van december 2022.

We horen in opener ‘… Gathering’ als eerste Haynes, direct duidelijk makend dat we hier evengoed met een percussionist van doen hebben als met een drummer en met een musicus die duidelijk beïnvloed is door hedendaagse gecomponeerde muziek, want daar doet deze passage eerder aan denken, dan aan jazz. Na ruim anderhalve minuut horen we Liebman in ‘…The Universal E’, op een houten fluit, mooi gecombineerd met Haynes’ bescheiden spel en dan in het al even korte ‘…DL Five’ solo op sopraansax. Gress komt erbij in de loop van ‘… Beloved Refracted’, tevens de introductie van de melodie. Prachtig samenspel ontvouwt zich hier. De solo van Gress verderop, maar vooral ‘…To Swing or Not’ en ‘…Where’s The Door’ maken goed duidelijk wat Haynes’ werkwijze was en is: de traditie zit in iedere noot, dat laatste stuk is beslist een ode aan de swing en swingen doet dit album zonder meer, maar is ook niet meer dan een basis. De wijze waarop Haynes er in deze composities verder vorm aan geeft, is zonder meer avantgardistisch en inderdaad, zeker geen fast food. Over swing gesproken: het duet tussen Haynes en Gress in ‘…Some Sick Slick’ is zonder meer één van de hoogtepunten van dit album. Een ander is die prachtige, breekbare solo van Liebman in ‘…Cycle’, nog eens bewijzend dat we hier met één van de beste nog levende saxofonisten van doen hebben.

De tweede Cd begint op soortgelijke wijze als de eerste, ook nu horen we Haynes in het al weer zeer korte ‘…The Universal A’ met atypisch slagwerk en Liebman op de houten fluit, het geheel een wat exotisch karakter verlenend. Aansluitend klinken ‘DL Four’ en ‘…Alone’, waarin we Liebman solo horen op sopraansax, in het eerste stuk duidelijk met aanvulling van elektronica. Halverwege ‘…Alone’ is het Gress die de solo rol overpakt, in een prachtige, wat weemoedige strijksessie, waarna het trio er verder invulling aangeeft. In zijn boek staat Haynes ook uitgebreid stil bij zijn ontmoeting met Jon Rosenberg, de man die ook voor deze prachtige opnames verantwoordelijk is, want ook dat is iets wat zonder meer opvalt aan dit album: de perfecte geluidskwaliteit, waardoor alle drie de instrumenten optimaal klinken. Een langzaam en mooi uitgebalanceerd stuk als ‘…Music du Jour too’ vaart daar zonder meer wel bij. ‘…Jour Now’ en ‘…A Lil’ Iowa Get-Drown’ zijn het andere uiterste: in het eerste stuk gaat het trio volledig los in een uitbarsting van klanken, terwijl in het tweede, met een glansrol voor Haynes, de swing bepalend is. Nog één keer dat perfecte ritmegevoel, die perfecte timing van Liebman, solo in ‘…DL One’, onovertroffen.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: