Meer saxofoons vandaag. Colin Webster is solo te horen op altsax op de bij A New Wave of Jazz verschenen LP ‘Textural Studies’ en Philipp Gerschlauer, op altsax en Gerhard Ullmann, op tenorsax, treffen elkaar op het bij Between the Lines Records, onderdeel van Challenge Records, verschenen Cd ‘Twelve + 1 Murals’. Webster is hier geen vreemde, want goed bevriend met musicus Dirk Serries, maar solo kwam hij hier niet eerder aan bod. Gerschlauer kwam hier eveneens eerder aan bod, maar toen in de rol van uitvoerend musicus van eigentijdse gecomponeerde muziek en van Ullmann besprak ik begin vorig jaar nog drie albums.

Twaalf ‘Textural Studies’ vinden we op dit album, simpelweg genummerd in Romeinse cijfers. Ze werden opgenomen in het Oude Klooster van Brecht, een prima locatie voor dit soort sessies. Webster gaat er direct in de eerste studie vol in, met sterk ontregelend en overstuurd spel, de longen uit zijn lijf blazend. Circulaire ademhaling is een bijzondere techniek, die niet alle saxofonisten goed beheersen, Webster hoort echter bij diegenen die daar prima raad mee weten, zo leert ons het tweede stuk. Aansluitend gebruikt Webster zijn altsax in het derde deel percussief, zijn knoppen als slagwerk inzettend. Bijzonder en opwindend zijn ook de golvende klankpatronen die Webster in het vijfde, zevende, negende en laatste deel creëert. In het zesde deel komt een ander aspect van de sax aan bod: het spelen met valse lucht, met een mooi subtiel resultaat. Kortom, dit is een zeer afwisselend album, waarin alle verschillende kwaliteiten van de altsax uitgebreid aan bod komen.

Natuurlijk creëer je met twee verschillende saxofoons een rijker en meer gevarieerd klankpatroon. De dertien stukken op ‘Twelve + 1 Murals’ maken dat mooi duidelijk. We beginnen vrij ingetogen, met prachtig met elkaar verweven klanklagen. Die sfeer slaat totaal om in de tweede ‘Mural’, hier is het aanvankelijk of we met twee jonge vogeltjes vandoen hebben, waarna het geheel vrij onverwachts in een bescheiden melodie uitmondt. In het derde stuk horen we de twee in een boeiende dialoog, een ingetogen vraag- en antwoordspel. Je kunt de vierde ‘Mural’ beter een discussie noemen dan een dialoog: de twee praten hier volledig langs elkaar heen, althans, tot het moment dat ze elkaar toch weten te vinden. En dat langs elkaar heen spelen is zeker de moeite waard, de vijfde en achtste ‘Mural’ vormen andere mooie voorbeelden, maar het mooist klinkt het als de twee naar een gezamenlijk geluid op zoek gaan, of zoals Gerschauer het uitdrukt in het boekje bij de Cd: “We find ourselves at times in the audience, playing from various angles, exploring the acoustics of the space, wandering and seeking a direct connection with our listeners”. De negende ‘Mural’ moet in dat verband zeker genoemd worden. Groots hoe de klank hier, alsof we het over één saxofoon hebben, door de ruimte beweegt.

‘Textural Studies’ is te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: