Een reis aan boord van een groot ruimteschip zoals we dat kennen uit één van de Science Fiction films is de associatie die je krijgt bij het beluisteren van Systema Solari. Het doet mij bijvoorbeeld qua sfeer denken aan Solaris van Tarkovsky. De titels van de tracks: planeten, helpen natuurlijk mee aan dit beeld maar het is vooral de muziek die je doet geloven dat je door de ruimte zweeft.

De ongewone samenwerking tussen Nadja (Aidan Baker en Leah Buckareff) en Uochi Toki (Matteo “Napo” Palma, Riccardo “Rico” Gamondi, and “Fele”) levert dan ook een hallucinerende ervaring op . Ambient van het ruigere soort, waar Nadja om bekend staat aangevuld met hiphop in een niet bestaande taal, door Uochi Toki. Niet een echt voor de handliggende combinatie dus. Maar de ijle, breed uitwaaierende sound die Nadja produceert gaat op deze plaat op een wonderlijk goede wijze samen met de hiphop en vormt een spannend geheel waarbij de twee stijlen elkaar totaal niet in de weg zitten maar daarentegen juist een meerwaarde aan elkaar bieden. De CD bestaat uit liveopnamen gemaakt in juli 2013 in de Fiscerprais Studio in Pontecurone, Italië.

Een mooi voorbeeld van de wijze van werken is ‘Mars, Earth, Venus, Mercury’. De track start met een soort ruis, als van de zee en gaat over in repeterende, pulserende tonen die aanzwellen en afvlakken. En dan na ruim twee minuten mengt de stem zich erdoorheen:

“Oxido rouge.
Una pletora de modules de terraform
ad emulazione of an ancient civilization.
Marte.
Equalmente a una colonia
jamais seurà eine real world,
just a training planeta
were only thrasutes sopravvivono
trying to rendere breathable l’aere
de troppa rarefactio affected,
obliando their pacefull life
in cui si scorre con gli elementi,
elementarchia,
sine trting to ei tasseri.”

Vervolgens worden de pulses sterker, donkerder en overheersender. Naar het einde toe wordt de muziek schurend en onheilspellend. Het is alsof je door de nacht gaat. En dan eindigt de track met 30 seconden pulserende bas die steeds zwakker wordt.

Maar het absolute hoogtepunt is het laatste nummer: ‘Sun’ is zo mogelijk nog heftiger. De muziek bestaat uit mokerslagen met daaronder een schurende bas. Uochi Toki zingt zijn teksten met grote kracht en met elkaar bewerkstelligen ze een soort draaikolk die je het heelal inzuigt, om maar bij de associatie te blijven. Halverwege de track is de chaos compleet, minutenlang gaat dit door, repeterend alsof de plaat blijft staan. Een bijzondere vervreemde ervaring levert dit op. Een trance die maar niet stopt. En dan schiet de naald krakend uit de groef en is het voorbij.

Al met al een bijzondere uitgave van een bijzondere combinatie van muzikanten. Het album kan gratis beluisterd worden op Bandcamp en daar is ook tegen betaling de download verkrijgbaar.