Vandaag twee trio albums van pianiste Satoko Fujii. Bij haar eigen Libra Records verscheen ‘Jet Black’, waarop we haar horen met bassist Takashi Sugawa en drummer Ittetsu Takemura, met wie ze eerder ‘Moon on the Lake’ uitbracht en bij Jazzdor Records zag ‘Hibiki’ het licht, het debuut album van Trio SAN, verder bestaand uit vibrafonist Taiko Saito en drummer Yuko Oshima.

De opener van Jet Black, ‘Along the Way’ begint op wat vreemde wijze. We horen Fujii met dynamische notenclusters, eerst afgewisseld door een vrij lange stilte, dan door een drumsolo van Takemura en tenslotte door een krassende solo van Sugawa. Pas in de vierde minuut verandert dit in vrij hectisch, abstract trio spel. Opvallend is ook die duo passage van Sugawa en Takemura aan het begin van ‘Gentle Steps’ en Fujii’s overdadige pianospel verderop in dit boeiende stuk. ‘Sky Reflection’ vangt aan met een bijzonder intieme bijdrage van Sugawa, bescheiden geflankeerd door Takemura. Het zijn dit soort momenten die dit trio tot een bijzonder pianotrio maken. Alledrie de musici leveren een bijzonder grote bijdrage aan het geluid van dit wonderlijke album, iets dat bij pianotrio’s lang niet altijd het geval is. Daarnaast is dit een stuk dat sterk opvalt door het bijzonder fragiele spel van Fujii. ‘From Sometime’ vangt aan met bijzonder introspectieve percussie, een strijkstok langs de bekkens, subtiel spel op de trommels, gevolgd door een weldadige solo van Fujii, langzaam aanzwellend. En mooi zoals ritmiek en abstractie elkaar hier afwisselen. Ook ‘Take a Step’ valt op door het experimentele spel, het elkaar aftasten, het zoeken naar klanken en verder door die solo van Sugawa, rond de vijfde minuut. Het titelstuk ‘Jet Black’ klinkt van alle stukken het meest traditioneel. Fujii speelt een bijna klassieke ballade, intiem geflankeerd door Sugawa en Takemura.

Uiterst verstild klinkt het titelstuk ‘Hibiki’, de opener van het album van Trio SAN. We horen aanvankelijk nauwelijks iets, pas na enige tijd ontvouwt zich een boeiende, maar abstracte mozaïek. Naast prachtig ingetogen pianospel is het hier met name de vibrafoon die opvalt, alsof we een rijk scala aan belletjes horen. Bijzonder is ook die uitgebreide solo van Saito in ‘Soba’, gevolgd door al even indrukwekkende solo’s van Fujii en Oshima. ‘Yozakura’ begint eveneens zeer ingetogen, met mooie effecten van zowel vibrafoon als slagwerk. Verderop voegt Fujii zich erbij en wint het stuk aan dynamiek, mooi ook hier die combinatie van piano en vibrafoon en de wijze waarop de klanken op elkaar ingrijpen. In ‘What You See’ is het allereerst het spel van Oshima dat opvalt. Verder klinkt dat gepingel op de piano in het allerhoogste register bijzonder boeiend. Verder is dit een opvallend melodieus stuk, iets dat nog sterker geldt voor het relatief korte ‘Wa’, waarin Fujii duidelijk de leiding neemt. Tot slot klinkt ‘Ichigo’, waarin weer bijzonder sterk de dynamiek en ritmiek opvalt, prachtig zoals ook hier Fujii en Saito elkaar aanvullen. Tot slot horen we hier Oshima in een indrukwekkende solo.

Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: