De komende dagen besteed ik hier aandacht aan pianiste Satoko Fujii. Allereerst aan de hand van twee albums van haar kwartet Kaze, verder bestaand uit haar partner en trompettist Natsuki Tamura, trompettist Christian Provost en drummer Peter Orins. Vanwege die laatste zijn de albums ook altijd een samenwerking tussen Fujii’s Libra Records en Orins’ Circum Disc. Daar verschenen de afgelopen tijd ‘Unwritten’ en ‘Crustal Movement’, waarbij we op die laatste als gast Ikue Mori horen op elektronica. Dat is overigens niet de eerste keer; ze maakten gezamenlijk eerder het ook hier besproken ‘Sand Storm’.

Kaze is dus qua bezetting een bijzonder kwartet, wat de muziek op bijzondere wijze kleurt, met name op het album waar we louter het kwartet horen: ‘Unwritten’. Ruim een uur muziek, verdeeld over twee lange stukken en één wat korter stuk. ‘Thirteen Years’ is daarvan met ruim een half uur het meest uitgebreid. Het geeft Fujii de tijd om te beginnen met hier en daar een enkele noot, waar al even incidenteel een ademtocht van de trompettisten doorheen piept. Tot het trompetspel uitdijt, heerlijk experimenteel en Fujii overstapt op boeiende notenclusters. Iets later voegt ook Orins zich erbij, met ritmische patronen, maar abstract blijft het ook nu. Pas zo rond de zevende minuut ontstaat er iets meer structuur, tot de beide trompettisten het na enige minuten weer volledig laten ontsporen, gevolgd door een prachtig abstract, maar zeer dynamisch duet van Fujii en Orins. Opvallend genoeg valt het even voorbij de elfde minuut volledig stil, waarna we middels wat schermutselingen weer langzaam opstarten. Een mooi moment volgt als de beide trompettisten in een abstract duet verwikkeld raken, waar Fujii en Orins geleidelijk doorheen breken. De spanning loopt op tot grote hoogte, hardcore impro. Wat volgt is een dialoog tussen de twee trompettisten, letterlijk, want ze praten door hun instrument. De rust keert nog een keer terug, zo rond de vijfentwintigste minuut, een frase vol subtiele geluiden, uitmondend in een mooi duet van Fujii en Orins, gevolgd door wederom een hectische kwartetfase. ‘We Waited’ vangt aan met mooi ingehouden spel van Fujii, met her en der wat aanvulling, inclusief vocale bijdrages van Tamura. En ook hier loopt de spanning gaandeweg op, maar veel geleidelijker. Na wat inleidende schermutselingen draait ‘Evolving’ met name om het spel van Orins, tegen het einde mooi geflankeerd door Fujii.

Mori kleurt direct sterk de muziek in ‘Masoandro Mitsoka’, het stuk waarmee ‘Crustal Movement’ opent. Middels wolken van klank bepaalt ze de sfeer, verderop bewegen we pas weer naar het herkenbare geluid van het kwartet. Verder valt in dit stuk het spel van Fujii op, gebruikmakend van een geprepareerde piano. Zoals reeds eerder opgemerkt bepalen de beide trompettisten met hun opvallend experimentele spel in vergaande mate het geluid van dit kwartet. Mooie voorbeelden daarvan vinden we in ‘Motion Dynamics’, waarin geen normale noot klinkt. ‘Rolle Cake’ is om een andere wijze bijzonder, het stuk begint opvallend ritmisch, maar wordt gevolgd door een klankpalet dat ik associeer met veldgeluiden, waarna alsnog de dynamiek weer zijn intrede doet. Mori kleurt met haar fantasierijke klanken weer sterk ‘Shifting Blocks’, het kleurt fantastisch met het abstracte trompetspel. Opvallend intieme frases kleuren ‘No Twist’, afgewisseld met opvallende notenclusters van Fujii. In het afsluitende titelstuk van het album, ‘Crustal Moments’, is het allereerst het dynamische samenspel tussen Fujii en Orins dat opvalt, gevolgd door het ietwat mysterieuze klankpalet van Mori en verderop weer die experimentele trompetklanken.

Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: