Vandaag drie duo albums. Op het bij Raw Tonk verschenen ‘However, Forward!’ horen we Colin Webster op altsax met gitarist Daniel Thompson, terwijl hij op ‘Earthworks’, nu op baritonsax, het gezelschap van gitarist Dirk Serries opzoekt. Verder hier aandacht voor Loud As Giants, een duo bestaand uit de gitaristen Dirk Serries en Justin K. Broadrick, die ooit Fear Falls Burning vormden. ‘Empty Homes’ verscheen bij Consouling Sounds, zowel als LP als in de vorm van een download.

Slechts één lang stuk bevat het in de studio opgenomen ‘However, Forward!’ Een boeiend en innemend spel voor twee heren en mooi hoe ze reeds na enkele minuten in een heftige dialoog verwikkeld raken. Bijzonder ook hoe Webster al blazend vaak opvallend dicht de klank van Thompsons gitaar weet te benaderen. Mooi is die passage zo rond de achtste minuut, Webster klinkend als een zwerm insecten, terwijl Thompson een aantrekkelijk ritme neerlegt. Nog weer verderop lijken de twee met elkaar een wedstrijd aan te gaan wie de meest vreemde geluiden uit zijn instrument weet te persen. Iets voorbij de twintigste minuut zit een korte pauze, gevolgd door een uiterst rustgevende frase vol subtiele geluiden, wel wat weghebbend van veldopnames. Bijzonder in dit verband is ook de slotfase van deze set, Thompson met mooie, heldere aanslagen en Webster die hier spannende variaties op aanbrengt.

Thompson bespeelt een akoestische gitaar, Serries een archtop gitaar, althans op ‘Earthworks’. Maar echt bijzonder is om hier Webster op baritonsax te horen, iets wat niet zo vaak voorkomt. Een mooie combinatie overigens, aangezien het geluid van een archtop gitaar ook wat donkerder van kleur is dan van een gewone akoestische gitaar. De twee gaan in het eerste van acht vrij korte delen – waar deze studio-opnames in verdeeld zijn – direct stevig van start in een boeiend vraag-en-antwoordspel. Hier valt veel te genieten, vooral vanwege die vrij duistere, stroeve klanken van Webster, al laat Serries zich hier eveneens gelden met krachtig, vaak ontregelend spel. Een mooi voorbeeld hiervan is ook het vijfde deel, met opvallend schurende bijdrages van Webster, terwijl we hem in het zesde deel op enthousiaste wijze noten in het rond horen strooien, op Serries krachtige en ritmische spel. Enigszins afwijkend van het voorgaande is het redelijk soepele en zelfs enigszins melodieuze samenspel in het zevende deel en het ingetogen, verhalende spel van Webster in het achtste deel, mooi spaarzaam begeleid door Serries.

‘Empty Homes’ is een totaal ander album en sluit muzikaal vooral aan bij Serries’ ambient muziek. Na een wat duister, postrock georiënteerde drone aan het begin van de opener ‘Monument’, verrast het duo met een slepende, maar krachtige ritmiek. Zo vrij als de muziek klinkt op de overige twee albums, zo gestructureerd en beheerst gaat het er hier aan toe. Het tekent de veelzijdigheid van een musicus als Serries. Bijzonder aan deze muziek en het zijn kenmerken die we vaker tegenkomen bij minimalisme zijn het strak aangehouden karakter, de minimale veranderingen – want die zijn er weer degelijk – en de duidelijk repetitief ritmische structuur. Kortom, alle ingrediënten om richting trance te bewegen. ‘Estranged’ past aanvankelijk binnen de dark ambient. Duistere klanknevels trekken hier aan ons voorbij, waarbij ritme slechts een zeer beperkte rol speelt, tot verderop krachtige gitaaraanslagen de rock binnen brengen. Een vrij duister en intens stuk. Indringende klanken ook in ‘Room Three’, alleen nu weer vergezeld van een indringend ritme. In het afsluitende ‘Isolation’ loopt de spanning nog verder op. Duistere klankgolven, een broeierige ritmiek worden ons deel.

Alle albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: