Ook vandaag sta ik stil bij Esc.Rec. en meer specifiek bij twee recente uitgaven met elektronische muziek. Allereerst aandacht voor het uit Nicolas Zentz en Nino Baleyte bestaande RAQQA en het ruim veertig minuten durende ‘Flying Ginsu VII’. Aansluitend sta ik stil bij Monday W, het alias van Hidde van Schie, die het uit vijfenzestig (!) stukken bestaande ‘The Dirt’ afleverde. Bijzonder is dat dit als download verkrijgbare stuk ook te koop is als cassette, waarbij ieder exemplaar een unieke remix bevat van deze basisstukken. Aangezien ik zelf geen cassette speler meer bezit, beperk ik mij hier overigens tot de download.

De muziek op ‘Flying Ginsu VII’ doemt op uit de stilte, als een nevel aan subtiele klanken. Verderop krijgt die nevel meer kleur en voorzien Zentz en Baleyte het geheel van noise-achtige verstoringen. Die verstoringen krijgen steeds meer de overhand, totdat er zo rond de twaalfde minuut louter ruis klinkt, als een lopende kraan. Iets verderop krijgt ook dit meer dimensie, machinale geluiden, een flinke stortbui, ik hoor er van alles in. En het wordt steeds heftiger naarmate we verder geraken in deze verontrustende compositie. Zich ongeveer halverwege uitend in een soort van elektronisch gehuil, als van een wild beest, de noise interrumperend, maar verderop uitmondend in een repetitief ritmisch patroon. En dan zo rond de dertigste minuut valt de muziek nagenoeg stil. Een overgang naar een noise patroon wat nog het meest wegheeft van een krakende grammofoonplaat. Tot slot rest het laatste stukje, opvallend harmonieus en verstild, zeker voor deze merkwaardige, maar boeiende compositie.

Zoals gezegd bestaat ‘The Dirt’ uit vijfenzestig delen, waarvan er vrijwel niet één de drie minuten overschrijdt. Allen zijn gespeeld met een elektrische gitaar, duidelijk voorzien van een batterij aan effect pedalen. En ieder stukje kent een eigen patroon, een eigen geluidsexperiment. Binnen de delen zit dan ook opvallend weinig variatie, Monday W. bekijkt de klank binnen zo’n deel van alle kanten en haalt alles eruit wat erin zit. Tussen de delen onderling zit echter wel de nodige variatie, een bijna eindeloze serie boeiende klankuitingen. Een constante daarbij is wel het vrij dynamische en ritmische karakter van de stukken. Maar het meest wonderlijke blijft dat dit allemaal door louter een gitaar wordt voortgebracht, weliswaar met behulp van die effectpedalen, maar dan nog. Een bijzonder rijk klankuniversum wat we hier horen.

Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: