Ook vandaag weer buitenlandse musici die hun plek in Nederland gevonden hebben: van zowel trompettist Alistair Payne als van drummer Yoràn Vroom verschenen onlangs nieuwe albums bij Bimhuis Records. En in beide gevallen betreft het weer vrij grote groepen, Payne formeerde voor zijn ‘REFLEX: Live at Bimhuis’ een septet en Vroom werkt met een nonet op ‘REFLEX: A Forgotten Story…’ Wat daarbij opvalt, is dat beiden vrijwel alleen buitenlandse musici, eveneens vaak in Nederland woonachtig, in hun band opnamen. Ik kan me dat ook wel voorstellen: wonen in een ander land dan je moederland schept een band.

Bij Payne is dat allereerst Tongo Elsen-Martin, een dichter en spoken-word artiest die een belangrijke rol op dit album inneemt. Verder bestaat zijn band uit zangeres Marta Arpini, altsaxofonist José Soares, toetsenist Floris Kappeyne, bassist Tijs Klaassen en partner en drummer Sun-Mi Hong. ‘Cycle Song’ vangt aan met een zacht gespeelde ritmiek en dito woordloze zang van Arpini, waarna we Payne horen en al snel Elsen-Martin. Politieke teksten, zoals vrij gebruikelijk in dit genre. En aangezien Elsen-Martin uit San Francisco komt, vooral van toepassing zijnde op de situatie in de VS. Payne heeft een geheel eigen manier van blazen ontwikkeld, één waarin gevoel en emotie een grote rol speelt, ‘Interlude’ vormt daarvan een mooi voorbeeld. ‘Box Too Small’ heeft meer pit en bevat naast Elsen-Martins bijdrage, een paar mooie blazerspartijen en een vloeiende solo van Kappeyne. Ook ‘Rusty Nails Have No Wings’ bevat een aantal krachtige blazerspartijen, geheel in de geest van dit album. Voor een deel horen we Arpini en Payne samen, meestal synchroon blazend, voor een deel horen we Payne ook solo, met krachtige uithalen. Mooi is ook zijn bijdrage aan het begin van ‘IMPRO’, als een zoemend insect. Een hoogtepunt op dit album en dan met name vanwege de introspectieve bijdrage van Payne is ‘Exit Influenced’.

Vroom is een drummer en dat zullen we weten. Een belangrijk deel van het nonet dat we horen op ‘REFLEX: A Forgotten Story​.​.​.’ bestaat uit percussionisten. Niet alleen horen we Vroom zelf op een keur van percussie, ook bassist Nathaniel Klumperbeek is er op terug te horen, naast Fantison Araby O’Bryan, Yariv en Yailah Vroom, Vernon Chatlein, Sekou van Heusden en Ayaovi Kokousse. Dan blijven alleen nog Itai Weissman en Timothy Banchet over, beiden te horen op Fender Rhodes, piano en diverse synthesizers. Direct in opener ‘Assembly of the Wise’ zetten deze percussionisten de toon met een opzwepende ritmiek, duidelijk beïnvloed door al die culturen waar deze musici vandaan komen. Van een geheel ander karakter is ‘Sailing a Sea of Unfulfilled Desire’. Dit stuk verraadt invloeden van de fusion / jazzrock uit de jaren ’70 van de vorige eeuw. Bijzonder is dat Vroom in het bijna tien minuten durende ‘Ruckus’ beide muzikale werelden combineert. ‘Festival’ heeft dan weer een uitgesproken Zuid-Amerikaans karakter, bijzonder wel dat Vroom er in dit nummer – en overigens niet alleen hier – voor kiest om de synthesizer blazersklanken te laten produceren, mooier was geweest om hier echte blazers in te zetten. Bijzonder sterk klinkt ook ‘Loner’s March’ en dan met name vanwege de bijdrage van Bachet op Fender Rhodes. Overtuigend en bijzonder ritmisch slagwerk aansluitend in ‘Well Done My Boy’.

Beide albums zijn te beluisteren op Bandcamp en daar ook te koop: