Meer Nederlandse jazz vandaag en wederom snaren, alleen nu niet van de piano, maar van de gitaar en de strijkers. “ZYFT is een blijvertje”, zo mailde gitarist Henk Zwerver mij. Gelukkig maar, ‘Triangle Moments’ is het tweede album van dit in 2016 ontstane trio dat verder bestaat uit altvioliste Maya Felixbrodt en basklarinettist Ziv Taubenfeld. Het album verscheen bij Creative Sources Recordings. Verder sta ik hier stil bij het debuut van het in Groningen residerende The Skypainters: ‘Elusive Moments’ verscheen bij ZenneZ Records. Multi-instrumentalist, maar vooral gitarist Kirill Dumchenko is de leider van dit kwintet dat verder bestaat uit altvioliste Andreia Florindo, toetsenist Tonke Suithoff, bassist Gabriele Bertossi en drummer Petr Agapov.
ZYFT grossiert in dwarse klanken, horend bij pure improvisatie, live opgenomen in het Amsterdamse Splendor, dat hier onlangs nog voorbij kwam vanwege het tienjarig jubileum. Titels zijn er, beginnend met ‘First Move’, maar alles duidt erop dat die achteraf zijn toegewezen. Dat ‘First Move’ begint krachtig, waarna de drie musici de gelegenheid pakken om zich te buiten te gaan aan een buitennissige klankwereld, Taubenfeld voorop. ‘Narration soignée’ is een stuk rustiger: een prachtige klanksculptuur, vol onverwachte wendingen. Zo gaat Zwerver halverwege helemaal loos met krachtig snarenspel, schurend en snerpend, verderop gevolgd door spaarzaam ritmische uitingen van Taubenfeld. Bijzondere klanken ook in ‘Variation I’, golvende klanken, in een onverwacht mooie samenhang en leuk dat verdere variaties gewoon ontbreken. In het vrij korte ‘Algorythmic Animals’, heel benieuwd overigens hoe die eruit zien, overheerst weer het experiment, wel passend bij zo’n beest, Felixbrodt valt hier vooral op. Het laatste stuk, ‘Breath of Fresh Air’, vangt aan met een hier ietwat vreemd aandoende melodieuze solo van Zwerver, waar Taubenfeld aansluitend volledig in mee gaat. Lang duurt het niet, verderop doet het onregelmatige weer zijn intrede.
‘Elusive Moments’ is een totaal ander album. Hier overheersen vooral melodie en ritme en ontbreken al te dwarse klanken. Soms, zoals in opener ‘The Flow’, met een bijna bigband-achtige allure. Een blues ritme kruipt erin en Dumchenko is te horen in een meeslepende solo, waarbij stilzitten lastig is. Mooi hoe twee gitaristen, Zwerver en Dumchenko qua stijl zo veel van elkaar kunnen verschillen. Al even meeslepend klinkt Dumchenko’s spel in ‘Hopeful Man’, al moet hier zeker ook de solo op altviool van Florindo worden genoemd en het slagwerk van Agapov. De solo verderop maakt overigens ook duidelijk dat de wat avontuurlijker ingestelde rock liefhebber hier ook een prima album aan heeft, Dumchenko bevindt zich duidelijk in het grensgebied. En prachtig die ballade ‘The Night on Earth’, met name vanwege dat haarscherpe, vederlichte gitaarspel. ‘Dance’ en ‘My Question and Answers’ staan eveneens dicht bij de rock en ook hier horen we weer een aantal enthousiasmerende solo’s van Dumchenko. Bijzonder is ook het uit twee delen bestaande ‘The Sunlight on My Carpet Floor’, met zowel innemend spel van Dumchenko als Florindo en met een meeslepende ritmiek van Bertossi en Agapov. Het tweede deel is overigens wat steviger dan het eerste, waarin ook de pianosolo van Suithoff opvalt. Die overigens ook een belangrijke rol speelt in het afsluitende ‘Labyrinth’. Zoals gezegd bespeelt Dumchenko meerdere instrumenten, in ‘Energy Cycles’ horen we hem op synthesizer, het lijkt wel een soort van ode aan de jazz rock, mooi klinkt hier ook Bertossi op de basgitaar.
Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop:
