De Zwitserse trombonist Samuel Blaser, tegenwoordig zoals zoveel musici woonachtig in Berlijn, timmert nu reeds zo’n twintig jaar gestaag aan de weg. Hij maakte deel uit van het Vienna Art Orchestra en The European Radio Big Band en heeft daarnaast een aantal eigen projecten, waaronder het octet waarmee hij bij Enja ‘Routes’ lanceerde, dat onlangs de Preis der deutschen Schallplattenkritik won. Blaser werkt ook sinds jaar en dag samen met de Franse gitarist Marc Ducret. Ze vormen samen een duo en een trio, met drummer Peter Bruun, maar Blaser is ook te horen op het bij Ayler Records verschenen ‘Ici’ van Ducret.
De basis voor ‘Routes’ werd gelegd tijdens de fameuze Tampere Jazzhappening van 2018. Daar bleek dat zowel Blaser als de artistiek directeur van het festival, Juhamatti Kaupinnen van reggae houden. Sterker nog, Kaupinnen maakt de muziek zelf onder de alias Kuhnafar-I. Samen kwamen ze op Don Drumond, een trombonist uit Jamaica, wiens muziek Blaser reeds tijdens zijn tijd aan het conservatorium leerde kennen. Kaupinnen nodigde hem aansluitend uit om een sextet te formeren en met diens muziek aan de slag te gaan. Zo gezegd, zo gedaan, alleen werd het sextet een octet. Blaser vroeg de saxofonisten Michael Blake en Soweto Kinch, toetsenist Alex Wilson, gitarist Alan Weekes, bassist Ira Coleman, drummer Dion Parson en percussionist Edwin Sanz voor zijn kernteam en vulde dat her en der aan met een aantal gasten. Reggae dus, maar ook jazz natuurlijk, in een heerlijke mix. Te beginnen met het opzwepende ‘Silver Dollar’, waarbij Kinch de vocalen, dat hoort bij deze stijl, voor zijn rekening neemt, maar waarin we ook achtereenvolgens Blake en Blaser horen in prachtig vette solo’s. ‘Rainy Days’ en ‘Beautiful Bed of Lies’ zijn, mede door de rol van vocaliste Carroll Thompson, meer pop dan jazz, maar bevatten wel mooie blazerspartijen en aantrekkelijk orgelspel van Wilson. Mooi is ook diens bijdrage op melodica in het aantrekkelijke ‘Thoroughfare’, met tevens een bijzonder aantrekkelijke solo van Blaser. Veel, heel veel trombones op ‘Green Island’. Blaser nodigde voor dit stuk John Fedchock, Johan Escalante, Glenn Ferris en Steve Turre uit, die laatste horen we ook op een schelp, naast Jennifer Wharton die we horen op bastrombone. Een bijzonder stuk. Nog mooier is ‘Chronicles’, met name vanwege de spannende bijdrages van Weekes en Blaser. Blaser vroeg Lee ‘Scratch’ Perry om een nieuwe mix te maken van ‘Rainy Days’ en ‘Green Island’, iets dat ons nog meer in reggae sferen brengt.
‘Ici ‘ ontstond bij Ducret thuis in die stille periode tussen juli 2020 en juni 2021, overigens voorafgegaan door sessiess in en bij de plaatselike beek, waar de foto’s in het boekje bij de Cd op mooie wijze van getuigen, maar wat we ook terug zien in de titels. Ducret, Blaser, mede koperblazer Fabrice Martinez, die we horen op trompet, bugel en tuba en saxofonist Christophe Monniot spelen vier stukken, voor deze gelegenheid gecomponeerd. Als in een oproep, zo klinken de drie blazers, simultaan, bij aanvang van ‘L’été, Ici’, terwijl Ducret nadere invulling aan de sfeer geeft. Wat volgt zijn individuele stemmen, als in een boeiende dialoog. En soms waagt er één een solo en laat zich door de rest begeleiden. En prachtig die slepende dialoog rond de zevende minuut tussen Monniot, op sopraansax en Ducret. Blaser en Martinez, hier op tuba, sluiten aan met donkere kleuren. ‘L’Automne, Ici’ is dynamischer, ritmischer. Met stuwende blazersklanken en stevig gitaarspel en ook hier prachtig samenspel. We vervolgen onze ‘Vier Jaargetijden’ met ‘L’Hiver, Ici’. Krachtige blazers hier, deels mooi met elkaar samenvallend, met op de achtergrond de noise van Ducret, als een stationair draaiende motor. Verderop valt de solo van Monniot op baritonsax op, op ritmisch spel van de overige musici, steeds verder ontsporend, als een flinke sneeuwbui. En dan wordt het altijd weer lente, ofwel we beluisteren het stemmige ‘Le Printemps, Ici’, waarin we ook weer beginnen met eclatant blazersspel. En als we het dan over Blaser hebben: niet te versmaden is diens solo hier. Verderop horen we uitgebreid Ducret in mooi intiem, ontluikend spel, zo mooi passend bij de titel.
‘Ici’ is deels te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop:
