Meer cello in combinatie met elektronica, alleen nu zijn de taken verdeeld. De Zwitserse celliste Sara Oswald ging op het bij -OUS verschenen ‘Dual | Duel’ voor de derde keer de samenwerking aan met haar landgenoot Feldermelder, het alias van de elektronica producer Manuel Oberholzer en de eveneens met elektronica werkende Christoph Dahlberg werkte voor het bij TELESKOP verschenen ‘Blackform’ samen met de cellist Tobias Unterberg.
We beginnen ‘Dual | Duel’ met het verreweg langste stuk, het meer dan twaalf minuten in beslag nemende ‘Transpersonal Source’, subtiele, kabbelende veldgeluiden begeleiden een drone van de cello. Die drone verandert gaandeweg wat van kleur, beweegt zich in golven, maar behoudt het constante, wat duistere gehalte. Een prachtige combinatie vormend met die kabbelende veldopnames. Verderop is het net of de zon doorbreekt, krijgt de muziek letterlijk de ruimte om uit te waaieren. Op het veel kortere ‘Furthest Secrets’ bewandelt het duo een geheel andere weg, hier overheerst een broeierig ritmisch patroon. In ‘Everything Vibrating Is An Illusion’ horen we allereerst Oswald met een gelijkmatig pizzicato patroon, al snel omgeven door Feldermelder’s klankwolken. Gaandeweg lopen de klanken hier in elkaar over, neemt de bewolking toe. Een sfeer die zich doorzet in het korte ‘The Light Turn Of The Immeasurable’ en aansluitend in ‘Continuous Ambivalent Conversations’. Spannende repetitieve patronen in dit laatste stuk. Tot slot van het album klinkt het introverte ‘Memories Of Essential Ignorances’, zich wederom kenmerkend door Feldermelder’s klanknevels. Een spannende afsluiting van een al even spannend album.
Op Dahlberg’s ‘Blackforms’ horen we de cello van Oberholzer direct al in het prachtige ‘Der Sand In Den Urnen’, het is de melancholieke toon die hier in dit stuk van nog geen drie minuten overheerst. In ‘Erebos’ overheerst een sloom, maar wel spannend en indringend ritme, mooi hoe hier de klanken van de cello en de elektronica met elkaar samenvallen. Spannend klinken ook de vliedende klanknevels in ‘Ewig Schlaf’. Melancholische celloklanken ook in het titelstuk ‘Blackforms’ en wederom op bijzonder stemmige wijze gecombineerd met de elektronica. En mooi die zware strijkbewegingen in ‘Firmanent’ en in ‘Kristall’. Bijzonder is ook de combinatie in ‘Gods End’. Terwijl Dahlberg hier zorgt voor een bedwelmend ritme, trekt Unterberg lange, melodische, bijzonder klassiek aandoende lijnen. Ritme speelt ook een belangrijke rol in ‘Jezero’ en in ‘Heaven and Hell’. In het eerste stuk op een vrij bedwelmende wijze, in het tweede met een diepgravende kracht.
Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop.
