In dit tweede deel over het bij False Walls verschenen ‘Ark Hive of a Live’, een prachtig portret van de Andrew Poppy’s muziek, besteed ik aandacht aan de Cd’s drie en vier. Hier vooral ensemble stukken, benevens een aantal stukken voor solo piano op de vierde Cd. En ook hier valt de veelzijdigheid van deze componist op. Zoals gezegd in het eerste verslag wortelt zijn muziek zeker in het minimalisme dat in de jaren ’60 van de vorige eeuw opkwam, maar laat hij zich ook inspireren door andere stromingen.
Vaak met opvallend resultaat, zoals ‘More Matter Less’ ons bijvoorbeeld laat horen. We horen hier het Noszferatu Music Collective in een opvallend veelzijdig stuk. Enerzijds doet de structuur ons zeker denken aan die strakke ritmiek die veel muziek uit het minimalisme kenmerkt, anderzijds horen we hier ook duidelijk andere invloeden. Het viel mij reeds eerder op, maar ook dit stuk is een goed voorbeeld van de toegankelijkheid van Poppy’s muziek. Liefhebbers van de meer harmonieuze hedendaagse gecomponeerde muziek kunnen bij hem hun hart ophalen, maar de liefhebber van serieuze popmuziek en meer gecomponeerde vormen van jazz doen er eveneens goed aan zich eens in zijn muziek te verdiepen. Het door het CoMA Ensemble gespeelde ‘Playing the Pulse’ voldoet wellicht nog wel meer aan dit criterium, met zijn mix tussen minimalisme, ambient en zeker ook romantische invloeden. Het derde stuk op dit album, ‘Darwin’s Sin Draw’ is, ondanks de duidelijke ritmiek, het meest experimentele stuk van deze schijf. Prachtig gespeeld door het onvolprezen Crash Ensemble.
De vierde Cd bevat allereerst drie delen ‘Avalanche Thoughts’ voor solo piano, gespeeld door Tania Chen. Poppy had, in 1998, net zijn vader verloren, maar bij het componeren speelde meer dat de titel verklaart: “I was writing texts about the way the world comes crashing down around your ears. Outside forces and willed self-destruction. It was about my father, but it was, in retrospect, oddly, of the historical moment.” Het begint allemaal in het eerste deel – dit album bevat de delen één, drie en zes – bijzonder ingetogen en contemplatief. Gaandeweg komt er wat meer vorm in, gaat ritme een rol spelen, maar het blijft allemaal uiterst subtiel. Horen we in dit deel al dramatische spanning, passend bij het thema van deze cyclus, die is in het derde deel nog veel sterker aanwezig. Broeierige spanning die de rust verstoort. In het zesde deel keert de rust weer terug. Tot slot van de set klinkt ‘Eleven Word Title’, uitgevoerd door de Roger Heaton Group. Het betreft hier de live opname van de première, waar Poppy voor deze uitgave nog wat aan bewerkte. Een al even ingetogen en boeiend stuk, waarin Poppy’s kwaliteiten als componist volop tot uiting komen. En bijzonder is de rol van gitarist James Woodrow, zorgend voor de benodigde spanning.
Fragmenten van deze uitgave zijn te beluisteren via Bandcamp. De box is daar ook te koop.
