Vandaag twee vocalisten die zich bewegen in de aan folk verwante muziek: de uit Oakland, Californië afkomstige Bart Davenport en de in Brisbane, Australië geboren Robert Forster. Zowel het reeds verschenen ‘Episodes’ als het begin februari te verschijnen ‘The Candle and the Flame’ zitten in de catalogus van het in Hamburg gevestigde Tapete Records. Beide zijn in eerste instantie singer- en songwriter, ook op deze twee albums. En weliswaar praten we ook hier weer over solo albums, dat betekent niet dat we louter Davenport en Forster hier horen, al omringt die eerste zich met meer musici dan de tweede.
Folk bij Davenport, met wat country en verder bewegend richting de betere popmuziek, in dit ‘Episodes’, zijn zevende album in twintig jaar. Goed in het gehoor liggende nummers en mooie melodieën. En Davenport is een goede zanger, met een vrij hoge, soms wat nasale stem. Mooie teksten ook, die nu eens nu niet gaan over alle ellende die Davenport meemaakt, maar over vrij alledaagse dingen. Goed dan, uitzonderingen daargelaten. Zo stelt hij in ‘Alice Arrives’, een mooie, subtiele ballade: “will she see the melancholy in mine? / It feels like ages since all was fine.” En in ‘All Dressed in Rain’ verwoordt hij het nog mooier: “There is something wrong with us / That keeps out of touch / All dressed in rain / Feelin’ no pain.” Gelukkig is er ook het uptempo ‘Creatures in Love’ waarin Davenport de liefde bezingt. Mooi is ook het afwisselende ‘Easy Listening’, met name vanwege de bijdrage van Andres Renteria op congas. Leuk is ook ‘Billionaires’: “I was out walking alone / Down by the sea / I saw them in the distance / Saw them from the shore” en verderop in het refrein: “Billionaires / Sailing away with their shares / To sleep without dream, without cares / Billionaires”. Het zijn duidelijk geen Russen.
Forster is al sinds begin jaren ’90 actief, maar brengt met dit ‘The Candle and the Flame’ toch pas zijn achtste album uit. Zijn laatste album ‘Inferno’ stamt dan ook al uit 2019. Verder klinkt dit album authentieker dan dat van Davenport, dichter bij de wortels zeg maar. Dat komt ook door de stem van Forster, die net even iets meer getormenteerd klinkt. Zo is het vrij korte ‘She’s a Fighter’ een mooie uptempo blues. Prachtig ook hoe hij de liefde voor zijn vrouw bezingt in ‘Tender Years’. Ze zijn al een tijdje samen, zo leert de tekst, iets dat vergezeld gaat van een zeker gevoel voor melancholie. In ‘I Don’t Do Drugs I Do Time’ is de invloed van country hoorbaar, met name door het gebrek van een tweede stem. Een betrokken mens, iets dat mooi blijkt uit ‘Always’, een liedje waarin hij zijn betrokkenheid bij de wereld bezingt en ‘There’s a Reason to Live’.
Van beide albums zijn een aantal stukken te beluisteren via Bandcamp. De albums zijn daar ook te koop:
