Nog twee solo albums van gitaristen, beiden louter te verkrijgen als download. Allereerst aandacht voor het bij Ambiances Magnétiques verschenen ‘g(o) sol(o)’ van de Canadese componist en gitarist Bernard Falaise en aansluitend voor het bij Al Maslakh Records verschenen ‘Recoil/Relent’ van de Libanese gitarist Sharif Sehnaoui. En wederom is de enige overeenkomst het instrument en verder helemaal niets, het tekent de veelzijdigheid van de gitaar.

Voor Falaise lijkt die vooral een middel, zijn muziek doet mij vaak meer aan experimentele elektronica denken dan aan gitaarmuziek. Zo roepen de klanken in het lange ‘Slogan’, waar het album mee opent, bij mij associaties op aan flipperkasten en kantoormachines. Je hoort heel duidelijk dat Falaise een gitaar hanteert, maar de sterk vervormde klanken openen een volstrekt andere klankwereld. Verder blijkt dit een bijzonder afwisselend album te zijn, waarin Falaise meerdere muzikale stijlen naast elkaar plaatst. Het contrast met ‘Olga en grondele’ is dan ook groot. Hier gaat het er een stuk rustiger aan toe, een mengeling van kilheid en nostalgie. Een belangrijk ingrediënt blijkt echter iedere keer weer de elektronica. In ‘Gogol à vélo’ resulteert dat in een vervreemdende klankwereld, vol onwezenlijke piep- en kraakgeluiden, in ‘Galop’ in wat een spel met knikkers lijkt en in ‘Logo’ in een al even vreemdsoortig ritmisch klanklandschap, dat verderop zijn oorsprong lijkt te hebben bij een op hol geslagen accordeon. Nog iets verder krijgt de muziek een sterk ruimtelijk effect, als klokken in de mist.

‘Recoil​/​Relent’ is een totaal ander album, alleen al door het feit dat Sehnaoui een akoestische gitaar bespeelt en geen elektrische. We hebben hier dus alleen die gitaar en het geluid dat middels de snaren en de kast geproduceerd kan worden. En dat geluid is in de opening van ‘Recoil’ bepaald indrukwekkend te noemen. Een stroom aan, vooral verderop, ritmische klanken. Een maalstroom waarin ik als luisteraar mee wordt gesleept. Bijzonder vingervlug werkt hij zich door de noten, optimaal gebruik makend van de tijd die de klank neemt om uit te wasemen. Vaak lijkt het hierdoor of we met twee gitaristen van doen hebben. Verderop zitten wat meer ingetogen frases, maar ook een aantal meer verontrustende. Hier lijkt het alsof Sehnaoui zich niet meer tot zijn akoestische gitaar beperkt, maar schijn bedriegt ook nu weer. ‘Relent’ begint zeer ingetogen, met ongeveer evenveel klank als stilte, tot hier een mooi melodisch patroon uit opdoemt. En ook verderop, na een korte onderbreking, valt dit stuk wederom op door zijn ritmisch, melodische klanken. Tot we helemaal aan het einde lijken aan te sluiten bij het begin van ‘Recoil’. De cirkel is rond.

Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: