Dit is een prima album voor koude en natte herfstavonden. Terwijl de storm rond het huis buldert klinken de dramatische en intense tonen van Einfach Kurt.  Want zo noemt singer-somgwriter Koert van Essen zichzelf. Maar eenvoudig zijn de liedjes die hij brengt allerminst. Samen met drummer Martijn Kruisselbrink en bassist Jory de Kort zoekt Van Essen de duistere en verstilde plekken, terwijl hij op ingetogen wijze zijn pijnlijke teksten zingt.

Er wordt weliswaar vrolijk gefloten in opener ‘Push Where It Hurts’ maar de titel zegt natuurlijk genoeg over wat we hier mogen verwachten. Die combinatie van opwekkend klinkende muziek en allerminst opwekkende teksten, komen we op meer plekken op dit album tegen. Zo heeft de muziek van ‘In My Cage’ soms wel wat weg van een jaren ’20 revue, terwijl op andere momenten Van Essen zijn gitaar dreigend laat grommen. En in ‘Stitches’ dat gaat over die grote liefde zitten de woorden: “I’ve got stitches everywhere”. Muzikaal overigens, mede door de bijdrage van de Fender Rhodes, een heerlijke blues. En de beukende minimalistische beat in ‘There Was A Fire’ stemt evenmin vrolijk.

Intussen valt er muzikaal veel te genieten op dit album. De nummers kennen voldoende variatie om te boeien en Einfach Kurt wijkt menigmaal af van het geijkte traditionele singer-songwriter geluid door elementen uit andere muzikale genres toe te voegen. Wat dat betreft valt eigenlijk alleen het duet ‘Midnight Conversation’ wat Van Elzen samen met Tenfold zingt in die categorie. En natuurlijk ‘Smoking’. Dit verhaal klinkt als een country ballad die Einfach Kurt van een 78 toerenplaat heeft gehaald, inclusief de daarbij behorende geluidsvervormingen en ‘Ooh, ooh’ zang. Het is een geweldige parodie op het genre waar alle singer-songwriters in wezen schatplichtig aan zijn.

Bekijk hier de prachtige video’s van ‘Push Where It Hurts’, ‘Stitches’ en ‘In My Cage’.