Distant Fires Burning, het alias van de Vlaamse gitarist Gert De Meester, kwam hier niet eerder aan bod. Onterecht want de man werkt al sinds 2007 aan een imposant oeuvre, in een stijl die nog het best valt te definiëren als dark ambient. Twee recente albums bij Audiobulb, ‘Inperspectycon’, Vol. 1′ en ‘Vol. 2’ laten horen hoe bedreven hij daarin is. Verder hier aandacht voor het bij Móatún 7 verschenen ‘Bassbients’ waarop we De Meester horen met Crows Labyrinth (Theo Tol) Jon Doe One (Hannes d’Hoine) en Stratosphere (Ronald Mariën).
Het begint bij Distant Fires Burning vaak uiterst ingetogen, zoals de opener van ‘Inperspectycon, Vol. 1’ ons leert. De eerste noten van ‘Book of Closure’ zijn nauwelijks hoorbaar. De kunst is om dat aansluitend heel geleidelijk uit te bouwen, tot we denken met een duistere rockplaat van doen te hebben. Het verschil met gewone ambient, waarin die climax uitblijft. Het maakt de man zijn muziek zo boeiend en spannend. En de gitaar is hier het ideale medium voor, met name als je werkt met een e-bow en pedalen. Snaren aanslaan horen we De Meester dan ook niet vaak, de vrij korte stukken ‘DBF131’ en ‘DBF132’ op het tweede deel zijn hierop uitzonderingen. In ‘Book of Hope’ experimenteert Distant Fires Burning met noise, samen met de dark ambient levert dit een stemmig, ietwat spookachtig stuk op. In vrijwel alle titels zit het woord ‘hope’ en dat is zeker geen toeval. Beide albums ontstonden tijdens de Covid-19 perikelen en De Meester zag in zijn dagelijks werk, hij is naast musicus ook sociaal werker, wat zowel het virus, als de lockdowns met mensen deden.
Het eerste deel, dat halverwege vorig jaar verscheen, was daarmee geboren. En gaat dit album met name over het feit dat het leven tot stilstand kwam, iets dat gezien het vrij lange ‘Hope of Rebellion’ ook weerstand opriep, in het tweede deel, dat halverwege dit jaar uitkwam, vindt De Meester de weg omhoog. Eerst is er nog het eindeloze wachten, weer een nieuw virus, weer nieuwe maatregelen, bij Distant Fires Burning verklankt als ‘Book of Pointless Endurance’, maar de noten klinken hier wel al minder duister, iets wat overigens geenszins ten koste gaat van de spanning. Al zijn we er nog niet, we zijn wel op de goede weg. Het ruim een kwartier durende ‘Book of Hopeful Perspective’ verklankt het licht aan het einde van de tunnel op prachtige wijze. Een bijzonder loom ritme neemt ons als luisteraars mee. Naast deze drie stukken bevat het tweede album zes remixes, waarin vakgenoten het eerste album onder handen nemen.
In ‘Bassbients’ staat de elektrische basgitaar centraal. Maar nu eens niet als begeleidingsinstrument maar als een instrument om drones mee te maken, een rol waarin we dit instrument niet zo heel vaak tegenkomen. En dat lukt hier bijzonder goed. Vier spannende en ja, natuurlijk ook enigszins duistere stukken presenteert dit viertal ons hier. Ritme en melodie ontbreken nagenoeg, maar harmonisch is het zonder meer. Prachtig is bijvoorbeeld die klanknevel die het tweede titelloze stuk vormt, aangelengd met veldopnames. Mooi duister en onheilspellend, alsof je ‘s-nachts door het bos loopt. En over ritme gesproken, in het laatste deel doemt daar toch een bedwelmend patroon op. En dit is een bijzonder afwisselend album, in het derde stuk is de sfeer weer geheel anders. De klanknevels worden hier op boeiende wijze gecombineerd met percussieve patronen.
Alle albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop:
