Het is al weer even geleden dat de Amerikaanse pianist Fred Hersch hier voorbij kwam, hij had toen tien jaar zijn trio, met bassist John Hébert en drummer Eric McPherson, reden voor Palmetto om een box uit te brengen met de zes albums die hij tot dat moment had opgenomen. Hersch zat aansluitend echter niet stil, realiseerde een solo album, ‘Songs from Home’; een album met bassist Drew Gress, drummer Jochen Rueckert en het Crosby Street String Quartet, ‘Breath By Breath’, beiden verschenen eveneens bij Palmetto en tot slot het onlangs bij ECM Records verschenen ‘The Song is You’, waarop we hem horen met trompettist Enrico Rava.
“It’s kind of a comfort food album” zei Hersch zelf over het bij hem thuis, tijdens Corona opgenomen ‘Songs from Home’. Uiteenlopende covers, waaronder een paar jazz standards, maar ook Lennon en McCartney’s ‘When I’m Sixty-Four’ en een paar stukken van hemzelf. Maar Hersch zou Hersch niet zijn als er ook niet “a little badass stuff” in zou zitten: “I didn’t want to make an easy listening record, but I did want to play some music that would make people happy”. Mij lijkt hij daar wel in geslaagd. Een overbekend stuk als Turner Layton’s ‘After You’ve Gone’ krijgt zo weer een onverwacht frisse uitstraling. Prachtig klinkt ook ‘All I Want’ van Joni Mitchell, in een versie die we geenszins associëren met easy listening. En heerlijk speels klinkt Cole Porter’s ‘Get Out of Town’. Tevens is er genoeg “comfort food”: zijn eigen ingetogen ‘West Virginia Rose’, Kenny Wheeler’s ‘Consolation (a Folk Song)’ en Duke Ellington’s prachtig gespeelde ‘Solitude’, allemaal even mooi, het laat weer eens horen wat een perfecte pianist Hersch is.
Hersch raakte al jong geïnspireerd door muziek voor strijkkwartet: “I grew up listening to string quartets as a very young musician in Cincinnati. My piano teacher was the wife of the cellist in the famous LaSalle Quartet. I used to lie on the rug in their living room as an elementary school student while they rehearsed, quietly following along, hearing how the viola part meshed with the first violin, or the second violin and the cello”. Het verklaart Hersch’ sterke gevoel voor harmonie en melodie, iets dat in de ‘Sati Suite’, waar ‘Breath By Breath’ vrijwel geheel uit bestaat, maximaal tot uiting komt. Hersch overschrijdt hier de grenzen van de jazz ruimschoots en mengt deze stijl met hedendaags gecomponeerd tot een overtuigend geheel. Prachtig klinkt het titelstuk ‘Breath By Breath’, met name dankzij die overtuigende cello solo. Prachtig klinken ook ‘Rising, Falling’, met name door de wijze waarop Hersch hier strijkers en piano met elkaar vermengt en het bijna klassieke ‘Know That You Are’, waarin we alleen het strijkkwartet horen.
Ook op ‘The Song is You’ treffen we vijf covers, te beginnen met ‘Retrato em Branco e Preto’ van Antonio Carlos Jobim waarin de wat omfloerste klank van de bugel, Rava bespeelt op dit album geen trompet, prachtig tot zijn recht komt. Veel bekender zijn twee stukken uit het ‘American Songbook’: ‘I’m Getting Sentimental Over You’, van George Bassman en Ned Washington en ‘The Song is You’ van het duo Jerome Kern en Oscar Hammerstein II. Met name in de eerste van de twee stukken blijken de twee musici elkaar wonderlijk goed aan te voelen. De twee andere stukken zijn van Thelonious Monk, ‘Misterioso’ en het overbekende ‘Round Midnight’. En bijna vanzelfsprekend is het vooral Hersch die hier excelleert, recht doend aan Monk’s onsterfelijke composities, al laat Rava zich zeker ook niet onbetuigd. Het album bevat verder een stuk van Rava, ‘The Trial’, van Hersch ‘Child’s Song’ en tot slot één wonderschone en bijzonder ingetogen improvisatie.
