Alleen al vanwege de bijzondere bezetting verdient het Claudio Scolari Project een plaats op deze blog. Een kwartet bestaande uit twee drummers (Daniele Cavalca en Claudio Scolari), die beiden daarnaast met elektronica in de weer zijn, een basgitaar (Michele Cavalca) en trompet (Simone Scolari), is immers nu niet bepaald alledaags. Inmiddels liggen er twee albums, beiden verschenen bij Principal Records, het vorig jaar verschenen ‘Cosmology’ en het onlangs uitgekomen ‘Don’t Know’. Voldoende om een goed indruk van dit kwartet te krijgen.
Wat direct opvalt bij het opzetten van ´Cosmology´ is de eenheid die dit kwartet uitstraalt. Dit is duidelijk gecomponeerde jazz, waar de twee drummers, of liever gezegd percussionisten voor tekenen. Alles staat in dienst van de structuur van, in dit geval ´Dark Matter´, de openingsmelodie. De beide slagwerkers zetten samen met de bas de structuur neer, Simone Scolari verzorgt de melodie, soms samen met Cavalca die we ook horen op de piano en de fender rhodes. Qua stijl is de muziek duidelijk beïnvloed door de late Miles Davis. Net als bij hem leunt deze jazz zwaar op elektronica en zijn funk en soul nooit echt ver weg. Veel van de stukken zijn vrij dynamisch, waarin de meer futuristische elektronicaklanken een grote rol spelen.
Maar er zijn op ‘Cosmology’ zeker ook een aantal prachtige rustige nummers te beluisteren, zoals ´Hyper Galaxy´, ‘Blue Shift’, in iets mindere mate ´Aurora´ en ‘Spectrum’, waaruit duidelijk blijkt dat Scolari ook regelmatig uitstapjes onderneemt richting de lounge. Maar het mooist vind ik het toch als het kwartet de gebaande paden verlaat en wat meer de abstractie opzoekt, zoals in het mooie ‘Aphelion’, mede de moeite waard door de piano solo van Cavalca. Bijzonder in dit kader zijn ook het zeer ingetogen ‘Lunation’, met name omdat de melodie hier bijzonder langzaam tot wasdom komt en het vrij abstracte ‘Nebula’.
In ‘Don’t Know’ is de rol van elektronica wat kleiner, zo horen we in ‘E-Walzer’ vooral de akoestische verrichtingen van de beide drummers en de trompettist. ‘Goose Bumps’ zit daarentegen weer vol met futuristische geluiden, het geluid van Scolari’s trompet op bijzondere wijze kruidend. En ook op dit album vinden we een aantal prachtige ballades, het titelstuk ‘Don’t Know’, met een prachtige trompetsolo, het lome ‘Underground Wave’, met een heerlijke baspartij, het broeierige ‘Sentimentale’ en tot slot ‘Night Moon’, dat eveneens opvalt vanwege het fraaie trompetspel. Bijzonder is ook ‘Fireworks’ waarin we alleen de beide slagwerkers horen, samen op creatieve wijze bouwend aan het ritme.
Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp en hier ook te koop:
