De bal ligt vandaag weer eens bij gitarist Cristián Alvear Montecino. De laatste keer was in april vorig jaar. Nu is hij te horen in het stuk ‘Discreet Angel’ van de Canadese componist Mark Ellestad, op een gelijknamig album van Another Timbre, maar ook op het derde deel van de serie van drie albums waar ik eerder gewag van maakte. Die albums bevatten een zestal composities, geschreven in opdracht van Cyril Bondi en Alvear. Op dit laatste bij Insub verschenen album vinden we stukken van Bárbara González Barrera en Mara Winter.
Mark Ellestad is allesbehalve een bekende componist, dat blijkt ook wel uit het interview dat Simon Reynel van Another Timbre met hem had. Een zoektocht op internet levert al even weinig op. Bijzonder dus dat dit album hier nu ligt, iets dat Ellestad ook zelf opmerkt: “It’s a great gift to have been offered these new recordings of ‘In the Mirror of this Night’ and ‘Discreet Angel’. The musicians have approached their interpretations with restraint, patience, stillness and a willingness to bring flexibility to time and repetition. I love what they have done; I love their sound worlds; I love the virtuosity that they each bring to restraint. And I feel settled that they have hit the essence of what the music is”. Deze woorden zijn wat mij betreft volledig van toepassing op dat prachtige en bijzonder ingetogen ‘Discreet Angel’, stammend uit 1990. Ellestad schreef het kort na de dood van zijn moeder en dat hoor je goed terug in Alvears verstilde spel. Maar niet alleen hier, het geldt zeker ook voor Mira Benjamin en Anton Lukoszevieze, beiden lid van Apartment House, die we horen in het hierboven genoemde en bijzonder ontroerende ‘In the Mirror of this Night’. Een compositie stammend uit 1988, met een al even persoonlijke lading, toen was het zijn vader die net overleden was. Verder bevat dit album nog het vrij korte ‘Sigrid’, waarin we Ellestad zelf op orgel en Hardanger fiddle horen. Een mooi stuk, waarin we duidelijk de invloed van folk herkennen.
‘Latidométrica’ van Bárbara González Barrera is een wat vreemde geluidssculptuur, waar niet direct structuur in valt te ontdekken. De vreemde klanken, vaak is zelfs niet echt te onderscheiden of we nu een gitaar horen of percussie, lijken op een vrij toevallige wijze tot stand te komen, al ontstaat er soms ook iets dat tegen een ritme aanleunt. Maar het moet gezegd, deze componiste slaagt er wel in om te verrassen, juist door die bijzondere klankwereld en de onverwachte wendingen. ‘Definite Body, at Sea’ van Mara Winter heeft meer body, al gaat het ook hier primair om klank en de werking daarvan in de ruimte. Maar opvallend is de mooie cadans in dit stuk en de spannende samenhang tussen percussie – waarvan het geluid vaak veel weg heeft van klokken en bellen – en gitaar.
Van ‘Discreet Angel’ zijn fragmenten via Bandcamp te beluisteren. Het album van Alvear & Bondi is hier in zijn geheel te beluisteren:
