Alexei Borisov begon zijn muzikale carrière als drummer, maar stapte al snel over op de elektrische gitaar en de elektronica en groeide in de afgelopen decennia uit tot één van de belangrijkste experimentele musici. Opvallend daarbij is de enorme veelzijdigheid die deze man aan de dag legt en die gestalte krijgt in een bijna oneindig groot aantal projecten en samenwerkingen. Zo horen we hem op het bij CD Reqords verschenen ‘Shampanskoye’ samen met mede elektronica producer Jérôme Lorichon, drummer Olga Nosova en saxofonist Quentin Rollet in de weer met pure free jazz, terwijl zijn bijdrage aan het bij Pharmafabrik verschenen ‘Bora Scura Reimagined’ perfect past binnen de experimentele elektronica.
Borisov en Rollet, die hier onlangs nog voorbij kwam dankzij zijn samenwerking met Thierry Müller en Lauren Saïet, kennen elkaar sinds de jaren ’90, maar werkten, tot het moment van deze opnames uit 2014, nooit eerder met elkaar. Tot dat moment dus, waarop Borisov opnames zou maken met Nosova, samen vormen ze ASTMA en Rollet met Lorichon. Het werden in plaats daarvan opnames van dit kwartet. Of het hierbij bleef / blijft weet ik niet, maar meer mag er zeker volgen. We horen lachen aan het begin van ‘Telephone Call’, Nosova? waarna zich een abstract, maar ingetogen klanklandschap ontvouwt, dat gaandeweg steeds meer body krijgt. De elektronica blijkt vooral een sfeerbepaler, zorgend voor boeiende klankwolken en andere sublieme interventies, terwijl Nosova op essentiële momenten voor het ritme zorgt en Rollet de ene na de andere gruizige solo blaast. ‘Lyosha’ begint al even ingetogen, onder andere met prachtige bewegingen van Rollet, grossierend in valse lucht, tot ook hier natuurlijk de chaos weer toeslaat. In ‘Escopados’ valt met name de spannende bijdrage van de elektronica op, naast het lome ritme waar Nosova voor zorgt. In ‘Yellow Jacket’ veroorlooft het kwartet zich een korte overstap naar de punkrock, een stuk waarin we ook Nosova’s vocale kwaliteiten kunnen bewonderen.
In 2018 realiseerde de eveneens met elektronica werkende Simon Šerc het album ‘Bora Skura’, eveneens voor zijn eigen Pharmafabrik. Vorig jaar verzocht hij Paul Schütze, Mark Spybey, Daniel Menche, Neo-Cymex (het alias van Dejan Požegar), Max Corbacho, Sunao Inami, Vomir (het alias van Romain Perrot), KK Null (het alias van Kazuyuki Kishino) en Borisov om met de veldopnames van dit album aan de slag te gaan. ‘Bora Skura Reimagined’ bevat de negen bijdrages, samen met die van Šerc zelf, naadloos in elkaar overlopend, van dit project. De eerste bijdrage, die van Schhütze, is met tien minuten tevens de langste. Hij gebruikt de veldopnames van de wind, aangevuld met donkere klankkleuren, om een sterke spanning te creëren. Een spanning die zich doorzet in het slepende ritme dat Spybey creëert en de bijna symfonische bijdrage van Šerc zelf. Menche kiest er aansluitend voor om de spanning nog verder op te voeren, middels scherpe klanken en tegen chaos aankruipende vervormingen. Met Inami keert de rust terug, de storm wordt een stevige bries. Neo-Cymex kiest er aansluitend voor om de spanning weer op te laten lopen, middels industrieel aandoende klanken, waarna Carbacho weer terugkeert naar een relatieve rust. Dan volgt de bijdrage van Borisov. Ook hij kiest voor een vrij industrieel aandoende aanpak, maar minder extreem dan die van Neo-Cymex. Bijzonder is het vrij subtiele geluidsspectrum dat dient als aanvulling. En dan is er de bijdrage van Vomir. Het is nu definitief gedaan met de rust, dit is pure noise, van het vervaarlijke soort. Tot slot volgt K.K. Null, alsof de machine, nee het volledige fabriekscomplex in elkaar stort, alleen de wind blijft over.
Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop:
