Toen ik bijna twee jaar geleden stil stond bij Karen Willems‘ ‘Grondwerken Willems’, ‘Seslerde’ en ‘Bentillse Berber’ oftewel de tot dat moment verschenen delen van haar doorlopende werk ‘Terre Sol’ dacht ik nog dat het bij dit trio zou blijven. Kort erna verscheen echter ‘Schreve’, de vierde cassette op rij en onlangs voegde ze hier nog de dubbel LP ‘Grichte’ aan toe, dialect voor geruis, geluid, kabaal. Een toepasselijke titel voor het experimentele werk van deze percussioniste die zich ook nu weer niet tot het drumstel wenst te beperken.
Die eerste LP nam ze solo op, in een studio in het Vlaamse Zottegem. We horen veldopnames, elektronica en ja, ook percussie. En het begint spannend met ‘De lichte in Zottegemse velden’, bescheiden veldopnames en na verloop een ritueel aandoend, intens ritmisch patroon. De spanning fungeert als rode draad en doemt weer op in ‘Ennio’, zich hier vooral uitend middels elektronische klanken. Prachtig is het ‘Zingende winden vergaan’ waarin de betekenis van de titel van dit album optimaal tot uiting komt. Kraakgeluiden en ruis vormen hier voor Willems het uitgangspunt voor een boeiend klankcollage. In ‘De Stinker en de blinker’ speelt spanning ook een grote rol, maar nu vormgegeven door pulserend ritmische elektronische klanken, afgewisseld met samples waarin we iemand zachtjes horen praten. Een veelzijdigheid die tekenend is voor Willems’ brede muzikale belangstelling en eclectische aanpak en die hier volop tot uiting komt. Daarbij valt op dat dit niet alleen een experimenteel album is in de zin van ongewone klanken, maar ook in de zin van het experiment aangaan, in de zin van uitproberen en verkennen. Echt een lijn is er op deze eerste LP dan ook niet te ontdekken.
Op de tweede LP, opgenomen in De Werf in Brugge, krijgt Willems gezelschap. We horen de drie saxofonisten Marc De Maeseneer, John Snauwaert en Vincent Brijs, aangevuld met een aantal extra gasten. En staat op de eerste LP de experimentele elektronica centraal, zich uitend in een bijzonder diverse klankwereld, hier is dat die van de jazz, met een flinke scheut punk en rock. Direct al in opener ‘Reset’ zet ze de toon. Dat wil echter geenszins zeggen dat dit geen eclectische schijf is. Zo valt in ‘Van Roodkapje naar de Woestijn’ aanvankelijk het terloopse ritme op en de meer bij de eerste LP passende klankwereld. Pas verderop gooien de saxofonisten die andere sfeer erin, leidend tot een aantrekkelijke combi van jazz en punk. Tevens treffen we in dit stuk Oriëntaalse invloeden, iets dat ook geldt voor ‘Tsjien Tsjan’. De combinatie van jazz en punk bereikt zijn ritmische hoogtepunt in ‘Hold On’, mooi hoe Willems, de drie saxofonisten en pianist Frederik Croene als extra gast hier de boel op zijn kop zetten. In ‘Ben Vrackie’ horen we Willems overtuigend in haar rol van drummer, naast een elektrificerende rol van gitarist Jürgen Augusteyns, waarna we met ‘Honking for Love’ een tweede voorbeeld krijgen van Willems’ grote gevoel voor stomende ritmische structuren.
Het album is te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop:
